Οταν παίρνεις γεμίζουν τα χέρια σου. Οταν δίνεις γεμίζει η καρδιά σου...

Γράφει ο Στέφανος Ξενάκης.

Ταλαιπωρημένος, μαυριδερός και κουρελής. Απολάμβανα το φαγητό μου, όταν έσκασε διακριτικά μύτη στην πόρτα του μαγειρείου. Εμφανώς πεινασμένος, λαχταρούσε φαγητό. Δεν τόλμησε να μπει μέσα. Συνέχισα να τρώω.

Έφυγε, αλλά ξαναήρθε γρήγορα, σαν τις μέλισσες που περιτριγυρίζουν το μέλι. Προς στιγμή

σκέφτηκα να του πάρω κάτι, αλλά δίστασα.

Μπροστά μου μια καλοβαλμένη κυρία έτρωγε κι αυτή το φαγητό της. Την τρίτη φορά δεν άντεξα. Παρήγγειλα στο σερβιτόρο μια μακαρονάδα για τον κουρελή. «Μη φύγεις» του είπε. «ο κύριος πήρε κάτι για σένα». Το χαμόγελο του έλαμψε. Φωτίστηκε όλη του η ύπαρξη, σα μικρό παιδί. Με ευχαρίστησε από μακριά. «Με προλάβατε» είπε η μπροστινή κυρία που είχε κάνει την ίδια σκέψη και μου χαμογέλασε.

Σε λίγο ήρθε η μακαρονάδα. Ο κουρελής πήγε παραπέρα και κυριολεκτικά βούτηξε μέσα της. Φεύγοντας με ευχαρίστησε ξανά.

Στην ΑΣΟΕΕ μας μάθαιναν για την Αποδοτικοτητα των Ιδίων Κεφαλαίων. ROI το λένε έξω.
Τέτοια επένδυση είναι η Αγάπη.
ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ROI.