31 Γενάρη...

Αγαπημένε μου γιέ

Η γέννησή σου ήταν ένα δώρο που μου χαρίστηκε για να γνωρίσω και να ζήσω την Αγάπη στην τέλεια μορφή της, με ένα υπέροχο,εύθραστο τόσο δα μικρό πλασματάκι,εσένα. Η στιγμή που τα βλέμματά μας αντάμωσαν για πρώτη φορά, η ανάσα σου και το πρώτο μας άγγιγμα, ήταν το μήνυμα
από τον καλό Θεό, ότι τώρα η ζωή μου αποκτούσε έναν ιερό σκοπό. Την ευλογία να μεγαλώσω ένα παιδί.

Τα πάντα άλλαξαν,απόκτησαν ένα νέο νόημα. Οτι αποφάσιζα είχε πλέον να κάνει με σένα. Το βλέμμα σου και η απόλυτη εμπιστοσύνη που είχες καθώς με κοίτταζες ότι θα σε φροντίσω και θα σε κρατάω ασφαλή σ' αυτόν τον περίεργο κόσμο που βρέθηκες, ενίσχυαν την απόφασή μου να σκέφτομαι πρώτα εσένα σε κάθε τι που έκανα,σε κάθε τι που έλεγα χωρίς να διστάζω γι αυτό ούτε στιγμή.

Δεν ξέρω αν με διάλεξες πριν γεννηθείς ή απλά σε έστειλαν οι ουρανοί, αυτό που ξέρω όμως σίγουρα είναι ότι όλα εκείνα τα χρόνια που σε κοίμιζα διαβάζοντάς σου παραμύθια, καθόμουν μετά ώρα πολλή και σε κοίτταζα και σιγομιλούσα με τους αγγέλους... “Βοηθήστε με σας παρακαλώ, βοηθήστε με να μεγαλώσω με τον καλύτερο τρόπο αυτό το όμορφο, τέλειο παιδί.. Τι να κάνω; Τόσα χρόνια είμουν μόνη και είχα να επιλλέξω μόνο για τον εαυτό μου... και τώρα πρέπει να κάνω επιλογές και για κείνον!...Βοήθησέ με Θεέ μου, να κάνω το καλύτερο για αυτόν...”

Ακόμη και πριν γεννηθείς, η σκέψη σου και μόνο άρχισε να με αλλάζει. Η καρδιά μου πλυμμύριζε με ένα είδος αγάπης που ένοιωθα για πρώτη φορά και μόλις σε κράτησα στην αγκαλιά μου η καρδιά μου φούσκωσε και νόμιζα ότι θα σπάσει με αυτό που ένοιωθα. Ομως αυτό δεν φτάνει για να γίνει κανείς τέλειος γονιός. Και επειδή είμαστε άπειροι σε αυτό κάνουμε λάθη. Δεν θα μπορούσα να σε έχω αγαπήσει περισσότερο,αυτό είναι σίγουρο. Ομως νοιώθω ότι, μερικές φορές, ίσως θα μπορούσα να σε έχω αγαπήσει καλύτερα...

Το γέλιο σου και η χαρά σου μου έδιναν κουράγιο ότι κάτι κάνω σωστά. Και ύστερα, ήρθαν τα χρόνια της αμφισβήτησης και της αγωνίας όταν σε έβλεπα στην εφηβεία σου να θυμώνεις ή να δακρύζεις και η καρδιά μου γινόταν χίλια κομμάτια γιατί καταλάβαινα ότι κάτι δεν έκανα καλά. Η δυστυχία σου πολλαπλασιαζόταν μέσα μου και το μόνο που ήθελα ήταν να σε κλείσω στην αγκαλιά μου κι έτσι να σου δείξω πως ότι και να γίνει, ακόμα κι όταν τσακωνόμαστε, ακόμα και με τα λάθη που κάνω σαν γονιός, απέραντα σ' αγαπώ..

Θα έδινα με χαρά την ζωή μου για σένα, χωρίς καμμιά σκέψη, και το θεωρώ απόλυτα φυσικό. Το να σου προσφέρω τα πάντα για να απολαύσεις την ευτυχία που αλλιώς δεν θα είχες, για μένα είναι το αυτονόητο. Αλλά και ο τρόπος που έζησα την ζωή μου μαζί σου, όλα όσα κάνω και τώρα, ήταν και είναι για να σου δείξω πως μπορείς να ζήσεις μια εκπληκτική και ευτυχισμένη ζωή. Κι αυτό το νόημα που δίνεις στην ζωή μου, είναι ένα ακόμα υπέροχο δώρο από σένα...

Αυτό που θάθελα ήταν να ανοίξω μια φορά την πόρτα του δωματίου σου και να σε δω να παίζεις με τον σιδηρόδρομό σου σ' ένα βομβαρδισμένο τοπίο... Ή να σε έχω μέσα στην μπανιέρα να πλατσουρίζεις με τα παιχνιδάκια σου κι εγώ καθισμένη δίπλα να σε χαζεύω...Τι δεν θα έδινα να σε ξυπνήσω το πρωί μ' ένα φιλί και να σου ετοιμάσω το πρωινό πριν το σχολείο...Να σε βοηθήσω να δέσεις τα παπούτσια σου...Να σου μάθω να σκαρφαλώνεις χωρίς να πέφτεις...Να...Να..

Κι ύστερα, μου τηλεφωνείς για να μου πεις τα νέα σου, και συνειδητοποιώ ότι ζω το μεγαλύτερο δώρο. Να θέλω να φωνάξω στους ανθρώπους ότι αυτός ο υπέροχος νέος άντρας, δυνατός, τολμηρός, δίκαιος και καλός, είναι γιός μου!

Σε αγαπώ παιδί μου, με όλη μου την καρδιά.

Ε💓