H κακή εστίαση -

Γράφει ο Στέφανος Ξενάκης

Public Συντάγματος χθες βράδυ. Έχω πάει σε ομιλία αυτογνωσίας ενός φίλου. Πραγματικά πολύ καλή. Δυστυχώς πριν τις ερωτήσεις πρέπει να φύγω λόγω κάποιας υποχρέωσης. Δυστυχώς προλαβαίνω την πρώτη.

Κυρία αναφέρεται στον τύπο που σκότωσε το παιδί του και μετά αυτοκτόνησε και ρωτάει τη γνώμη

του ομιλητή για το συμβάν.

Μετά από μιάμιση ώρα γύρω από το καλό, η ερώτηση ήταν γύρω από το κακό. Δεν αμφισβητώ το τραγικό του γεγονότος. Καυτηριάζω όμως συχνά τη μόνιμη εστίασή μας στο κακό. Στο πρόβλημα κι όχι τη λύση, σε αυτό που δεν θέλω κι όχι σε αυτό που θέλω, στον εχθρό κι όχι στο φίλο, στο φόβο κι όχι στην αγάπη, στο χθες κι όχι στο σήμερα, στο γιατί κι όχι στο πώς.

Ουδέποτε ζούσαμε σε ασφαλέστερο σύμπαν, τουλάχιστον στην ήπειρό μας. Τα τελευταία είκοσι χρόνια στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, η εγκληματικότητα έχει πέσει στο μισό. Η προβολή της όμως από τα ΜΜΕ έχει πολλαπλασιαστεί. Και δυστυχώς πάντα θα υπάρχει ένας κακός που κάνει αυτά που κάνει.

Η ερώτηση είναι εγώ που εστιάζω. Προσέχουμε μέχρι κεραίας ποιος θα μπει από την πόρτα του σπιτιού μας, αλλά όχι ποιος θα μπει μέσα από τους δέκτες. Συχνά μέσα από τα κανάλια κι όχι μόνο, μπαίνουν οι χειρότεροι άνθρωποι κι οι χειρότερες συνήθειες κι αναφέρομαι σε δελτία ειδήσεων, reality κι άλλες εκπομπές χαμηλής – για μένα – ποιότητας.

Η εστίαση είναι ο σημαντικότερος μυς της ζωής μου και δυστυχώς εξαιρετικά αγύμναστος. Είναι ο προβολέας της ζωής μου. Εκεί που φωτίζω. Κι όπου φωτίζω αυτό βλέπω. Η ζωή είναι σαν ένα πάρτυ. Υπάρχουν οι καλοί, υπάρχουν κι οι μαλάκες. Η ερώτηση είναι με ποιους θέλω να κάνω παρέα. Η ζωή μου στην τελική δεν ορίζεται από τις εξωτερικές συνθήκες, αλλά από το πώς εγώ βλέπω τις συνθήκες αυτές.

Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι το πρόβλημα είμαστε εμείς οι ίδιοι κι ο εθισμός μας να εστιάζουμε στο πρόβλημα και στο κακό. Εάν σήμερα ζούσε ο Γκάντι θα τον είχαμε σταυρώσει προ πολλού και στο τέλος της ημέρας κάπου καναπέ μεριά μπροστά στην τηλεόραση θα άκουγες «Στα’ λεγα εγώ. Ποτέ δεν τον χώνευα αυτό τον κοκκαλιάρη».

Δεν προσέχουμε τι βάζουμε μέσα μας και δεν αναφέρομαι μόνο στα ΜΜΕ. Αναφέρομαι σε αυτά που λέμε, στο κουτσομπολιό, στην κριτική, σε αυτά που σκεφτόμαστε, στα ανεξέλεγκτα social σε αυτά που τρώμε, στις παρέες μας, στις συνήθειές μας. Το μέσα μας είναι πολύτιμο. Δεν το προσέχουμε.

Αν του βάλεις λουλούδια, θα σου βγάλει λουλούδια.
Αν του βάλεις σκατά, θα σου βγάλει σκατά.
Εάν δεν σου αρέσει αυτό που βγαίνει, φρόντισε να αλλάξεις αυτό που μπαίνει.

Στον κήπο σου θα έσπερνες παράσιτα?
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΠΕΡΝΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ?