π. Αντρέας Κονάνος: Το cd του Ιησού!

Δια χειρός Δημητρίου Τσιάντα

Ήρθε σήμερα ένας Άγγελος από τον Ουρανό και μου έδωσε ένα cd, δώρο απ’ τον Χριστό.
«Είναι η φωνή Του», μου είπε.
Άλλο και τούτο, τι άλλο θα ακούσω. Έχουν και στον Παράδεισο cd;
Το έβαλα να παίξει και άκουσα τη φωνή του Ιησού Χριστού.
Έλεγε διαρκώς: Παιδί μου, Σ’ αγαπώ!
Και ρώτησα τον Άγγελό μου, πού κολλάει αυτό το cd με τα τόσο ζεστά λόγια του Χριστού, ενώ

βρισκόμαστε σε μια περίοδο πένθιμη, Σαρακοστή, με αυστηρή νηστεία, πολλές προσευχές, κλίμα κατάνυξης, μετάνοιας και πένθους μιας και οδεύουμε προς το Πάθος του Χριστού.
«Μα γι’ αυτό σου το έδωσε ο Χριστός, Ανδρέα μου!
Για να θυμάσαι ότι ο Χριστός είναι ζωντανός και ήδη αναστημένος!
Και όλη τη Σαρακοστή, Αναστημένος είναι, μην το ξεχνάς.
Και να θυμάσαι επίσης ότι όλα αυτά τα σαρακοστιανά «αγωνίσματα» αξίζουν μόνο αν γίνουν από ερωτευμένους ανθρώπους, που ήδη νιώθουν την αγάπη του Χριστού, και ήδη ακούνε τη φωνή Του στην καρδιά τους.
Οι ανέραστοι, δεν μπορούν να νηστέψουν και να ανθίσουν.
Επίσης δεν μπορούν να προσευχηθούν και να γαληνέψουν.
Χωρίς τον θείο αυτό έρωτα ως κίνητρο, θα έχουν μόνιμη νευρικότητα, άγχος, εσωτερικό κενό και ανικανοποίητη καρδιά, ενώ στους γύρω τους θα είναι σπαστικοί και ενοχλητικοί.
Θα θέλουν να διορθώνουν τους πάντες, να το παίζουν κριτές της Οικουμένης μη πείθοντας κανέναν, ούτε τα παιδιά τους τα ίδια, ούτε καν το σπίτι τους. Η διαχείριση και ο χειρισμός των άλλων, τους δίνει μια κάποια ικανοποίηση και ηδονή.
Το πρόσωπό τους όμως δεν βγάζει γλύκα, αλλά μια γεύση πικρή, λες και κάτι τους φταίει μονίμως.
Μη γίνεις έτσι τη Σαρακοστή, Ανδρέα.
Συνέχισε να ζεις κανονικά.
Δεν είναι ένα κουμπί που θα πατήσεις μαγικά και όλα θα αλλάξουν ξαφνικά!
Η Σαρακοστή, να γίνει με απλή ψυχή.
Με ειλικρίνεια και φυσικότητα.
Να λες κάθε μέρα, «ας κάνω ό, τι μπορώ και απόψε. Και αύριο, έχει ο Θεός».
Μη βάζεις στόχους εγωιστικούς και άπιαστους για τα μέτρα σου.
Μη γίνεις Φαρισαίος και υποκρίνεσαι.
Απλά πράγματα ζητάει ο Χριστός.
Γι’ αυτό, να ακούς το cd του Κυρίου σου, Ανδρέα.
Να ακούς καθαρά τη φωνή Του να σου λέει συνέχεια τα λόγια αυτά τα βασικά, που εστιάζουν στον πυρήνα όλων των ασκήσεων:
«Παιδί μου, σ’ αγαπώ!»
Και να ξέρεις ότι αυτό δεν το λέει μόνο σε σένα, μα σε όλους γύρω σου. Σε όλη την πολυκατοικία και σ’ όλη τη γειτονιά σου.
Σε όλη την πόλη και το έθνος σου.
Σε όλες τις χώρες και τα σύμπαντα.
Άρα, νιώσε σημαντικός μα ταυτόχρονα συμπαντικός.
Μοναδικός, μα όχι νάρκισσος.
Έτσι μου είπε ο Άγγελός μου.
Κι έφυγε.

Εγώ, είπα να βάλω πάλι το cd, να δω μπας και ήταν όνειρο και ψέμα όλο αυτό. Το έβαλα, πάτησα play, και άκουσα πάλι αυτή τη φωνή την απίστευτα γαλήνια, ήρεμη και θεϊκή, να λέει την ίδια κουβέντα, πάλι και πάλι. Ήταν η φωνή του Χριστού. Την κατάλαβα, την αναγνώρισα. Την είχα ακούσει πάλι τόσο καθαρά πριν χρόνια, όταν ήμουν μωρό, τη μέρα που βαπτίστηκα.
Και τότε, αυτό μου έλεγε, όπως και τώρα:
Παιδί μου, σε αγαπώ! Και τη Σαρακοστή, και την Ανάσταση, και Καλοκαίρι και Φθινόπωρο, μα και Άνοιξη και το βαρύ Χειμώνα, αυτό θέλω να σου τραγουδάω, αυτό μονάχα να σου λέω, σ’ αυτή τη χώρα να σε προσκαλώ: στη χώρα της Αγάπης Μου!
Αλλιώς, χαμένοι οι κόποι σου όλοι.
Μελέτη Φιλοκαλίας (ειδικά ο 5ος ο τόμος!!) και Κλίμακας του Σιναΐτη αγίου και άλλων πατερικών βιβλίων περισπούδαστων, αλάδωτες και ζόρικες νηστείες, αγρυπνίες, λιτανείες, προσευχές, σταυροί μεγάλοι με επιδείξεις, συνδυασμένα με επικύψεις, σκληρή καρδιά και κατακρίσεις: το τέλειο κοκτέιλ να τρελάνεις την ψυχή σου, να αρρωστήσεις και να τα χάσεις όλα στο τέλος.

Και θα είναι κρίμα: τόσο στεγνωμένο κορμί απ’ τη νηστεία, μα η ψυχή να είναι λιπαρή απ’ την κακία.
Το σπίτι να μυρίζει ωραίο λιβάνι, μα τα πάθη σου να βγάζουνε απαίσιο ντουμάνι.
Σύγκριση, σύγκρουση, κατάκριση, ασπλαχνία, αδικία, ψέματα, περιέργεια, μίσος, σχόλια εδώ κι εκεί, αυστηρότητα, ανάκληση των πάντων στη θεία ευταξία, ενώ ξεχνάς της δικής σου της ψυχής την μόνιμη πορνεία.
Μιλάς στους άλλους για αγνότητα, ξεχνώντας όμως τη δική σου ποταπότητα.
Που ξεχειλίζει πλέον στων ματιών σου την ωμότητα…

Πάτησα για τρίτη φορά το cd να παίξει, μην κι ήταν φαντασίωση και πλάνη όλο αυτό. Και άκουσα πάλι τη φωνή του Ιησού, την καθαρή και κρυστάλλινη, σαν καταρράκτη πλούτου και μεγαλείου, και έλεγε τα ίδια λόγια:
Παιδί μου, σε αγαπώ πολύ!

Αξίωνέ με, Κύριε, να το νιώθω και να το λέω κι εγώ:
Κι εγώ, Σε αγαπώ, Κύριε!
Με έμπρακτες αποδείξεις, με καρδιά αγνή και ζωή αληθινή.
Και να αληθεύω.
Όσο μπορώ.
Η πιο μεγάλη άσκηση!
Καλή Σαρακοστή!

Η εικόνα είναι του αγιογράφου Δημήτρη Τσιάντα.

πηγή:https://www.facebook.com/AndreasKonanosPage/