☕ Το κακάο μου σήμερα βγήκε πικρό. Και όχι από τη γεύση...

Καθόμουν αναπαυτικά στον καναπέ μου, με ένα ζεστό κακάο στα χέρια. Γύρω μου αγαπημένες φίλες και τα λέγαμε. Στιγμές χαλάρωσης και ψιλοκουβέντας, απ' αυτές τις στιγμές που λες " εδώ είμαι καλά". Ομως, από κουβέντα σε κουβέντα, το θέμα γύρισε στην παιδική εργασία και στην εκμετάλευση που ακόμα καλά κρατεί στις μέρες μας... Και τότε έριξα μια ματιά στο φλυτζάνι που κρατούσα, και ξαφνικά, το κακάο μου, δεν είχε πια την ίδια γεύση. 

Τα κορίτσια κάποια στιγμή έφυγαν. Κι εγώ, άνοιξα το λαπτοπ μου και άρχισα το ψάξιμο σχετικά με τα νεότερα για τις φυτείες κακάο. Για την παιδική εργασία στην Γκάνα και την Ακτή Ελεφαντοστού, από όπου προέρχεται το μεγαλύτερο μέρος του κακάο που καταναλώνουμε. Για την σιωπή των μεγάλων εταιρειών. Και το κακάο μου.... βγήκε ξινό.

Στις ακραία φτωχές αυτές χώρες, χιλιάδες παιδιά εξακολουθούν να δουλεύουν σε βαριές και επικίνδυνες συνθήκες. Όχι από επιλογή. Από ανάγκη. Και σχεδόν τίποτε δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο γι αυτά τα παιδιά, παρότι οι μεγάλες εταιρείες δηλώνουν ότι «δεν το αποδέχονται».

Το σύστημα συνεχίζει να λειτουργεί έτσι ώστε να τις συμφέρει.

Δεν γράφω αυτό το κείμενο για να κατηγορήσω ούτε εσένα, ούτε εμένα που πίνουμε κακάο. 

Το γράφω γιατί κάποια στιγμή, όταν αρχίζεις να βλέπεις πίσω από τις ετικέτες, δεν μπορείς πια να πίνεις αθώα.

Και ίσως το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι:

• να ενημερωνόμαστε

• Να επιλέγουμε λίγο πιο συνειδητά ( προϊόντα με ετικέτες Fairtrade ή Rainforest Alliance)          και 

• Να μην σωπαίνουμε

Γιατί η σιωπή είναι πάντα ο καλύτερος σύμμαχος της εκμετάλλευσης.

Τελικά σήμερα το κακάο μου δεν ήταν απλώς ρόφημα. Ηταν υπενθύμιση... Κι είπα να την μοιραστώ μαζί σας...
Καλό βράδυ κορίτσια μου 💖

Κάπου ανάμεσα στο πρώτο ζεστό κύμα εξάψεων και στο τρίτο «πού είναι τα γυαλιά μου;;;» (μέσα στην ίδια ώρα😁), ανακαλύπτεις ξαφνικά ότι το σώμα σου έχει αρχίσει να αλλάζει.
Όχι δραματικά—αλλά υπόγεια, αθόρυβα… κάπως σαν να σου κλείνει το μάτι.
Κάπως σαν παιδάκι που κάνει αταξίες πίσω από την πλάτη σου, αλλά περιμένει κιόλας να το πάρεις χαμπάρι...

Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι αλλάζεις.
Και όχι μόνο στο σώμα…
Μα και στην ψυχή.
Και στην καρδιά.

Το βλέπεις στο βλέμμα σου κάθε πρωί στον καθρέφτη.
Το νιώθεις το βράδυ, όταν αναζητάς ένα συγκεκριμένο βλέμμα από τον σύντροφό σου—ένα βλέμμα για το οποίο μια αγωνία την έχεις.

Γιατί όσο κι αν θέλουμε να είμαστε ανεξάρτητες και δυνατές, η αλήθεια είναι μία:
Το βλέμμα του ανθρώπου που αγαπάμε μπορεί να μας ανεβάσει στους ουρανούς… ή να μας γκρεμίσει στα τάρταρα.

✔ Ναι, το σώμα μας αλλάζει.

Δεδομένο. Ας μην κοροϊδευόμαστε.

Ένα πρωί ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι οι γλουτοί σου έχουν… αλλάξει περιοχή.
Τι περιοχή—ταχυδρομικό κώδικα πες καλύτερα...
Το δερματάκι σου ζητάει ενυδάτωση πιο συχνά απ’ ό,τι λες εσύ «καλημέρα».
Και εκεί που στεκόσουν κάποτε στον καθρέφτη και έλεγες:
«Φτου σου κοπέλα μου, μια χαρά είσαι!»
Τώρα λες:
«Ουπς… περίμενε λίγο. Αυτό… ήταν εδώ χθες;»

✔ Αλλά αλλάζει και η ψυχή μας.

Γινόμαστε πιο τρυφερές.
Πιο σοφές.
Πιο επιλεκτικές.

Και κάπως… σαν μαγικά, ακούμε την καρδιά μας καλύτερα από ποτέ.
Και — ξέρεις κάτι; — μας αρέσει πολύ.

Η καρδιά μιας γυναίκας μετά τα 50 γίνεται πιο ευαίσθητη.
Όχι εύθραστη.
Ευαίσθητη.

Κι εδώ μπαίνει δυναμικά, ο αγαπημένος μας.
Ο σύντροφος της ζωής μας.
Το άτομο του οποίου η γνώμη —καλώς ή κακώς— μετράει.

Εδώ κρίνονται πολλά.

✔ Το βλέμμα του συντρόφου μας έχει σημασία.

Όχι για να ακούσουμε «δεν άλλαξε τίποτα».
(Έχουμε καθρέφτες· κι αν αποκτήσαμε και λίγη πρεσβυωπία, δεν χάσαμε και το φως μας!)

Αλλά για να ακούσουμε το αυτονόητο:
ότι η αλλαγή δεν ακυρώνει την ομορφιά μας.
Τη βαθαίνει.
Την ωριμάζει.
Την κάνει πιο ζεστή, πιο οικεία, πιο δική του.

Ένα τρυφερό βλέμμα μπορεί να σβήσει μια ολόκληρη μέρα αμφιβολιών.
Ενώ ένα απρόσεκτο σχόλιο μπορεί να ξυπνήσει όλες τις φοβίες που έχουμε θάψει κάτω από την αυτοεκτίμησή μας… δίπλα από το «θα ξεκινήσω δίαιτα από Δευτέρα».

✔ Η αλήθεια, κορίτσια μου, είναι μία.

Δεν χρειαζόμαστε «τέλεια σώματα».
Χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο που μας κοιτάζει σαν να είμαστε η ιστορία του.
Γιατί είμαστε.

Με όλα τα γέλια, τα λάθη, τις νίκες, τις ρυτίδες,
τις εξάψεις, τις φόρμες, τα καλά φορέματα,
τα πάνω και τα κάτω μας.

Και γιατί κι εμείς κάνουμε ακριβώς το ίδιο γι’ αυτόν.
Αυτό λέγεται πραγματικό «μαζί».

✔ Κλείνοντας…

Αγαπημένε μου, τώρα που αλλάζω, θέλω κάτι απλό:

Πρόσεξέ με.
Μην με κρίνεις.
Μην με συγκρίνεις.
Μην με μικραίνεις.

Χάιδεψέ με.
Άκουσέ με.
Κοίταξέ με με μάτια που λένε:
«Είσαι όμορφη για μένα. Είσαι εσύ. Κι αυτό είναι τα πάντα.»

Κι εγώ…
θα σου δώσω έναν ολόκληρο κόσμο.
Και θα σταθώ δίπλα σου με τον ίδιο τρόπο —
γιατί, πολύ πιθανόν, περνάς κι εσύ τα ίδια.

Ελιάνα με 💖

Η πραγματικότητα για την υγεία μας κόντρα σε ότι μας έχουνε μάθει

Λοιπόν, κορίτσια μου ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε! Ποιος είπε ότι τα ...ήντα,  είναι "η αρχή του τέλους"; Είναι απλώς η αρχή του... μαραθωνίου! Και δεν χρειάζεται καν να τρέχουμε τόσο γρήγορα πια, απλά τρέχουμε για το γούστο μας, πιο αργά αλλά όμως, πιο... σταθερά!

1. Κινούμαστε και έχουμε πάντα την δυνατότητα για ένα βράδυ σε μια ...ντίσκο!

Δεν λέω να ξεκινήσουμε να σηκώνουμε βάρη σαν να ετοιμαζόμαστε για το επόμενο πρωτάθλημα bodybuilding, αλλά η κίνηση είναι σημαντική. Περπάτημα, χορός, λίγο τένις ίσως, ή γιόγκα. Γιατί όχι; Ακόμη και αν δεν τεντωνόμαστε όσο παλιά, τουλάχιστον έχουμε το τέλειο άλλοθι όταν δεν μπορούμε να φτάσουμε το βάζο με τα μπισκότα στο ψηλό ντουλάπι!

2. Καρδιά μου, εσύ... !

Η υγεία της καρδιάς είναι τώρα πιο σημαντική από ποτέ. Μην ανησυχείτε, δεν χρειάζεται να σταματήσουμε το κρασάκι ή τη σοκολάτα, αλλά προσέχουμε περισσότερο την διατροφή και τα λιπαρά. Πάμε για πιο μεσογειακή κουζίνα τώρα.  Και αν ο γιατρός πει για "χοληστερίνη", απλά χαμογελάμε και κάνουμε ότι δεν ακούσαμε. Όλοι ξέρουμε ότι η μαύρη σοκολάτα είναι ότι καλύτερο για την ψυχική υγεία μας!

3. Κρατάμε τα κόκκαλα στη θέση τους!

Το ασβέστιο είναι πλέον ο νέος μας καλύτερος φίλος. Όχι, δεν χρειάζεται να αρχίσουμε να μασάμε κιμωλίες,  αλλά λίγο γάλα, γιαούρτι, τυρί και  επίσης λίγο παραπάνω ήλιος θα βοηθήσουν τα κόκαλα μας να μην κάνουν... κρακ σε κάθε κίνηση. Και φυσικά, αν τα εγγόνια μας θέλουν να τα σηκώσουμε στα γόνατα για αεροπλανάκι, ίσως είναι η ώρα να πούμε “ Οχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω!”

4. Μνήμη: "Μα πού έβαλα πάλι τα γυαλιά μου;"

Δεν αγχωνόμαστε αν αρχίσουμε να ξεχνάμε πού αφήσαμε τα κλειδιά ή γιατί μπήκαμε στο δωμάτιο. Είναι φυσιολογικό! Απλά, να θυμόμαστε να γελάμε με τον εαυτό μας όταν συμβαίνει ( εγώ έβαλα ένα καλαθάκι για τα κλειδιά δίπλα στην πόρτα και έλυσα το πρόβλημα). Λίγα σταυρόλεξα και κάποια σουντόκου βοηθούν, και επίσης η ...κοινωνική κριτική ( κοινώς ψιλοκουβεντούλα με τις φίλες) είναι, σου λέει, μία εξαιρετική άσκηση για τον εγκέφαλο!

5. Νους υγιής εν σώματι υγιεί, αλλά και εν ψυχή υγιή … Πού παμε χωρίς γέλιο;

Η ψυχική υγεία είναι το μυστικό μας. Εντάξει, μπορεί η μέση μας να πονάει λίγο περισσότερο, αλλά τώρα έχουμε την ωριμότητα να ξέρουμε ότι δεν χρειάζεται να παίρνουμε όλα τα πονάκια τόσο σοβαρά! Γέλιο, καλή παρέα και μια γερή δόση αυτοσαρκασμού είναι τα κλειδιά για να νιώθουμε αληθινά καλά!

Δεν υπάρχει πιο σοφή κουβέντα από αυτήν: η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός, και είμαστε όσο νέοι αισθανόμαστε. Και εγώ συμπληρώνω: Οσο νέοι μας αφήνουμε να αισθανόμαστε αφού ξέρουμε πια ότι όλα είναι στο μυαλό! Με λίγη προσοχή στην υγεία, λίγο γέλιο και πολύ αγάπη για τον εαυτό μας, τα 60 είναι μόνο η αρχή μιας νέας συναρπαστικής περιπέτειας γεμάτης περιπέτειες και νέες γνώσεις 😘

Ελιάνα  με 💖