Δεν έχω άλλη υπομονή

Το κείμενο με τίτλο "Δεν έχω άλλη υπομονή" που έγινε viral , δεν ανήκει στη Meryl Streep, αλλά στον Πορτογάλο συγγραφέα José Micard Teixeira.

Το κείμενο αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις και τον χρόνο:

«Δεν έχω υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή είμαι αλαζονική,αλλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν μπορώ να χάνω χρόνο με ότι με δυσαρεστεί, ή με πληγώνει. 

Δεν έχω υπομονή για τον κυνισμό, για την υπερβολική κριτική και τις απαιτήσεις οποιασδήποτε φύσης.

Δεν έχω πια τη διάθεση να αρέσω σε όσους δεν αρέσω, να αγαπάω αυτούς που δεν με αγαπάνε και

να χαμογελάω σε αυτούς που δεν μου χαμογελάνε. Δεν μπορώ να χαλαλίσω ούτε λεπτό σε αυτούς που λένε ψέματα, ή θέλουν να με χειραγωγήσουν.

Αποφάσισα ότι δεν θέλω να συνυπάρχω με οποιονδήποτε προσποιείται, υποκρίνεται, είναι ανειλικρινής ή με κολακεύει. Δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε την επιλεκτική γνώση, ούτε  την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το κουτσομπολιό. 

Αντιπαθώ τις αντιπαραθέσεις και τις συγκρίσεις. Πιστεύω στον κόσμο των αντιθέτων και γι αυτό αποφεύγω ανθρώπους με δύσκαμπτες και άτεγκτες προσωπικότητες. Στη φιλία απεχθάνομαι την έλλειψη αφοσίωσης και την προδοσία. Δεν τα πάω καλά με όσους δεν ξέρουν να πουν μια καλή κουβέντα, ή μια λέξη ενθάρρυνσης. Βαριέμαι τις υπερβολές και δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτούς που δεν αγαπάνε τα ζώα. 

Και πάνω από όλα δεν έχω υπομονή για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου».

Σ.της Ε. Είναι ένα κείμενο, που έχει γίνει viral στο διαδίκτυο,αλλά επίσης και θέμα συζήτησης επί συζητήσεων στις παρέες.  Προσωπικά, με εκφράζει σε πολλά σημεία, αλλά δεν είμαι τόσο απόλυτη, και κάποια πράγματα τα θεωρώ μάλλον σκληρά και άτεγκτα, όπως τα λέει ο Teixeira. Ας πούμε,μου είναι αδύνατο να ξεγράψω τελείως ανθρώπους, ειδικά όταν  έχουν υπάρξει στην ζωή μου για  καιρό. Απλά όταν καταλάβω ότι κάποιος με στεναχωρεί ή με πληγώνει ξανά και ξανά, απομακρύνομαι. Τον νοιάζομαι και τον αγαπώ από μακριά, κι αν μπορώ κάποια στιγμή να βοηθήσω, θα το κάνω. Αλλά, μέχρι εκεί. Επίσης, θέλω να δίνω δεύτερες ευκαιρίες, στον εαυτό  μου και στους άλλους.  Τα βιαστικά συμπεράσματα, δεν με εκφράζουν πια, ανήκουν σε μια άλλη ηλικία, σε μια άλλη εποχή. Και κάτι ακόμα: Ναι, έχω υπομονή, και επιμονή, και ποτέ δεν έχω βγει χαμένη από αυτό.

Πάνω απ' όλα έχω στην ζωή μου μια αρχή, με την οποία πορεύομαι και είναι ακλόνητη. "Δεν κάνω ποτέ αυτά που δεν θέλω να μου κάνουν". Κι αυτό, θαρρώ πως συμπεριλαμβάνει τα πάντα.

 Ετσι απλά