Μια ολόκληρη κοινωνία εκδικείται τις γυναίκες με χρόνια στην πλάτη τους τις γυναίκες χωρίς φωνή, τις γυναίκες χωρίς φράγκο, τις γυναίκες χωρίς αύριο. Αυτές είναι οι φίλες μας, αυτές είναι οι αδελφές μας

Ξυπνήσαμε ένα πρωί και το στήθος μας είχε χαλαρώσει.

Σε μια νύχτα τώρα αυτό. Το προηγούμενο βράδυ ήταν στητό σαν μάρμαρο, το προηγούμενο βράδυ δεν είχαμε ρυτίδες, το προηγούμενο βράδυ ανεβαίναμε δυο δυο τα σκαλιά χωρίς να λαχανιάζουμε.

Το προηγούμενο βράδυ είχαμε στην καρδιά μας μυστικά ραντεβουδάκια και στο κρεββάτι μας έρωτες αγιάτρευτους.

Το προηγούμενο βράδυ είχαμε τη ζωή μπροστά μας.

Ξυπνήσαμε κι η ζωή ήταν πίσω μας.

Ή έτσι νομίζαμε τουλάχιστον.

Μια κουλτούρα παλιακιά και σκατένια προσπαθεί να μάς κάνει σαν τα μούτρα της. Μάς προκαλεί ένοχες επειδή μεγαλώσαμε. Είσαι μιας κάποιας ηλικίας. Μη φέρεσαι σαν παιδούλα. Δε ντύνονται έτσι οι μεγάλες γυναίκες. Σοβαρέψουμε ρεζίλι μάς έκανες. Γέρασες και μυαλό δεν έβαλες.

Μεγαλώσαμε, φιλενάδα.

Μεγαλώσαμε και μάς ζητούν να απολογηθούμε γι’ αυτό. Μάς ζητούν να πνίξουμε το κορίτσι μέσα μας, το κορίτσι το κουκλί το παντοδύναμο που τούς νικάει τους μίζερους χαλαρά και με το ένα χέρι δεμένο πίσω.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν το κορίτσι μέσα μας θα ζει, θα βασιλεύει και θα λιώνει με το γοβάκι του τα ξένα ‘πρέπει’. Αυτά τα ‘κάνε πίσω εσύ, για τους νέους είναι η ζωή’. Τα ‘βάλε μανίκι πλαδάρεψε το μπράτσο σου’. Τα ‘γίνε δούλα στο παιδί σου και νταντά στο εγγόνι σου’. Αυτά τα γέρασες πια, δεν έχεις δικαιώματα, δεν έχεις χάρες και χαρές, δεν έχεις ζωή, δεν έχεις φίλες, δεν έχεις παρέες, δεν ντύνεσαι για τον εαυτό σου, δεν υπάρχεις για τον εαυτό σου.

Υπάρχεις για να μαγειρεύεις, για να γηροκομείς, να βάζεις πιεσόμετρα, να σιδερώνεις πουκάμισα, να βοηθάς το παιδί, να μεγαλώνεις το εγγόνι. Και το βράδυ να βλέπεις τηλεόραση.

Όχι αγάπη μου δεν πάει έτσι, καθόλου έτσι δεν πάει. Κούνια που τους κούναγε που θα κάνουν κουμάντο στη ζωή μας όσοι αντιμετωπίζουν την ηλικία ως στίγμα. Λες και τα νιάτα είναι κάνα ταλέντο ξέρω γω. Κάτι το σπάνιο και μοναδικό που συμβαίνει σε λίγους και εκλεκτούς. Παιδιά συγγνώμη που σάς το χαλάμε αλλά σιγά το επίτευγμα. Όλοι κάποτε υπήρξαν νέοι. Κι οι τυχεροί γερνάμε κιόλας και λέμε κι ευχαριστώ.

Αλλάξανε τα πράγματα. Ζούμε μια εποχή που δεν υπακούμε στους κανόνες των άλλων, δεν μας νοιάζει να γίνουμε αρεστές και κυρίως δεν μας νοιάζει να γίνουμε αποδεκτές από αυτούς που μάς μισούν επειδή δεν είμαστε πια 28 χρονών.

Οι ρυτίδες και το πεσμένο μας στήθος σημαίνει πως φτάσαμε ως εδώ, αντέξαμε ως εδώ, αγωνιστήκαμε ως εδώ, πως χάσαμε ως εδώ, πως κερδίσαμε ως εδώ.

Το γυμνό μου σώμα δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε. Και;

Μετά το μπάνιο με βλέπω και δεν τρελαίνομαι κι από τη χαρά μου. Και;

Όταν δεν μού κουμπώνει το παντελόνι, είμαι να σκάσω είμαι. Και;

Βγαίνω από τη θάλασσα και ντρέπομαι που οι γοφοί μου έχουν χαλαρώσει. Και;

Όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη δεν είμαι πια αυτή που ήμουν. Και;

Βλέπω παλιές φωτογραφίες και μελαγχολώ. Και;

Και;

Πες μου αγάπη μου – και τι έγινε; Ξυδάκι θα πιω και θα το ξεπεράσω.

Μ’ αρέσει δεν μ’ αρέσει η εικόνα μου, θα μάθω να ζω μαζί της. Ή θα την αλλάξω, άμα γουστάρω. Θα κάνω μπότοξ, δεν θα κάνω μπότοξ, θα αφήσω τα μαλλιά μου άβαφτα, θα τα βάψω μωβ, θα κάνω ό,τι θέλω και δεν θα επιτρέψω σε κανέναν κερατά να μου υποδείξει πώς θα διαχειριστώ την εικόνα μου και πώς ζήσω τη ζωή μου.

Αλήθεια, ξέρετε τι κάνουμε εμείς στις γυναικοπαρέες;

Κοριτσάκι μου, λέμε η μια την άλλη. Κοριτσάκι μου, κουκλίτσα μου έτσι μιλάμε βρε, έτσι με υποκοριστικά και με γλυκόλογα γιατί εμείς δεν έχουμε ηλικία.

Καμαρώνουμε τις φίλες μας, νοιαζόμαστε για τις φίλες μας, μοιραζόμαστε τις πίκρες τους, γιορτάζουμε τις χαρές τους.

Όταν πονάνε, ξημερωνόμαστε στο τηλεφωνο μαζί τους.

Όταν έχουν την ανάγκη μας, κόβουμε το λαιμό μας για να είμαστε δίπλα τους.

Πηγαίνουμε αγκαζέ στα μαγαζιά, πίνουμε καφέδες σερί, λέμε τα δικά μας, δανείζουμε τσάντες και βραχιόλια η μια στην άλλη, πάμε μαζί στον γιατρό όταν φοβόμαστε, λέμε τα δικά μας, τα μυστικά μας, τσακωνόμαστε καμία φορά, κι ύστερα τα βρίσκουμε ξανά και φιλιώνουμε ξανά κι αγαπιόμαστε ξανά κι ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Έτσι που λες. Εμείς τα κοριτσάκια που μεγαλώσαμε πια, πορευόμαστε η μια δίπλα στην άλλη, κρατάμε σφιχτά το χέρι η μια της άλλης, το χέρι το ιερό με τα μανό τα κόκκινα και τα καφέ και τα φθαρμένα από τις δουλειές και τα πασαλειμμένα από πάνω.

Κάνουμε τη ζωή μας, ορίζουμε τα θέλω μας, στηρίζουμε τις φίλες που δεν έχουν αυτό το προνόμιο, γιατί είναι εξαρτώμενες οικονομικά γιατί είναι θύματα της πατριαρχίας, γιατί δεν έχουν πού να στραφούν, πού να κρυφτούν, σε ποιον ώμο να κλάψουν. Γιατί είναι μόνες από τη μια πλευρά κι απ’ την απέναντι πλευρά ένας κόσμος ολόκληρος.

Μια κοινωνία τις εκδικείται γιατί είναι γυναίκες με πεσμένο στήθος, γυναίκες με χρόνια στην πλάτη τους, γυναίκες χωρίς φωνή, γυναίκες χωρίς φράγκο, γυναίκες χωρίς αύριο. Αυτές είναι οι φίλες μας, αυτές είναι οι αδελφές μας, αυτές στηρίζουμε ανεξάρτητα αν τις ξέρουμε προσωπικά ή όχι.

Οι γυναικοπαρέες μεγαλώνουν, οι γυναικοπαρέες δυναμώνουν, οι γυναικοπαρέες φτάνουν στο θεό. Κι ο θεός δεν δίνει δεκάρα για το βαρύ μας στήθος και την περίμετρο της μέσης μας.

Μη μασάτε, είμαστε κουκλάρες και θα είμαστε εις τον αιώνα τον άπαντα. Και δεν αφήνουμε κανένα μαλάκα να κάνει την ψυχολογία μας σφουγγαρόπανο μόνο και μόνο επειδή δε γουστάρει την ημερομηνία που γεννηθήκαμε.

Είμαστε πολλές. Κι αγαπιόμαστε πολύ. Είτε συναντηθήκαμε στην τάξη του σχολείου, είτε αργότερα στη δουλειά, στο κομμωτήριο, στους δρόμους της οργής και των διεκδικήσεων, στις ομάδες που ανταλλάσσουν συνταγές και πόνους και καημούς και γέλια μεταμεσονύχτια, είτε στην ουρά του σούπερ μάρκετ είτε στη συναυλία που τραγουδήσαμε αγκαλιά.

Είμαστε πολλές. Γινόμαστε όλο και περισσότερες.

Κι αγαπιόμαστε. Πολύ.

πηγή: https://www.news247.gr

Η Σάνεν Ντόχερτι, που πρωταγωνίστησε μεταξύ άλλων στο «Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς», πέθανε σε ηλικία 53 ετών από καρκίνο το Σάββατο. «Με βαριά καρδιά επιβεβαιώνω τον θάνατο της ηθοποιού Σάνεν Ντόχερτι. Το Σάββατο, 13 Ιουλίου, έχασε τη μάχη με τον καρκίνο μετά από πολλά χρόνια μάχης με την ασθένεια», επιβεβαίωσε η επί σειρά ετών υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της, σε αποκλειστική δήλωσή της στο PEOPLE σήμερα. 

«Η αφοσιωμένη κόρη, αδελφή, θεία και φίλη ήταν περιτριγυρισμένη από τους αγαπημένους της καθώς και από τον σκύλο της, τον Bowie. Η οικογένεια ζητά την ιδιωτική τους ζωή αυτή τη στιγμή, ώστε να μπορέσουν να θρηνήσουν εν ειρήνη», κατέληξε στη δήλωσή της. Η δημοφιλής ηθοποιός, διαγνώστηκε για πρώτη φορά με καρκίνο του μαστού το 2015.

Μιλώντας στο PEOPLE για τις εξελίξεις της υγείας της, η Σάνεν Ντόχερτι είχε αναφέρει: «Σίγουρα έχω μέρες που λέω "Γιατί εγώ;" Kαι μετά σκέφτομαι, λοιπόν, 'Γιατί όχι εγώ; Ποιος άλλος; Ποιος άλλος εκτός από μένα το αξίζει αυτό;' Κανείς μας δεν το αξίζει"». Το 2017 είχε αποκαλύψει πως ο καρκίνος του μαστού της επέστρεψε μετά από ύφεση, και έκτοτε έδινε μάχη με την ασθένεια.

Σε αυτή την έντονα προσωπική, ειλικρινή και αποκαλυπτική καναδική αγγλόφωνη αποκλειστικότητα από την ομάδα του The National, η Céline Dion ανοίγει στην επικεφαλής ανταποκρίτρια του CBC News, Adrienne Arsenault, σχετικά με την αντιμετώπιση του συνδρόμου δύσκαμπτου ατόμου, την απώλεια της φωνής που καθοδηγούσε τη ζωή της και το πώς είναι. αποφασισμένος να παίξει ξανά.

Το I Am: Celine Dion, το ντοκιμαντέρ που εμφανίζεται σε αυτή τη συνέντευξη, κάνει πρεμιέρα στις 25 Ιουνίου στο Prime Video.

Σαν σήμερα, πριν από 22 χρόνια, έφυγε από τη ζωή η αγαπημένη Μαλβίνα Κάραλη.

«Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή».

Το πραγματικό της όνομα ήταν Μαρία Σακκά, πέθανε από καρκίνο στις 7 Ιουνίου του 2002 σε ηλικία μόλις 50 ετών.

Η γιατρός Gladys McGarey, η οποία είναι 102 ετών και κάνει 3.800 βήματα την ημέρα (!), μας αποκαλύπτει το μυστικό για μια ευτυχισμένη και γεμάτη νόημα ζωή.

Η Δρ. Gladys McGarey θεωρεί νέο όποιον είναι κάτω από την ηλικία των 99 ετών. Η ίδια είναι 102 (!) και εξακολουθεί να κάνει ό,τι την ευχαριστεί: εργάζεται ως συμβουλευτική γιατρός και κάνει γυμναστική καθημερινά.

Έχει χαρακτηριστεί «μητέρα της ολιστικής ιατρικής», έχει επιβιώσει από καρκίνο, έχει βιώσει τον θάνατο μιας κόρης και έχει χωρίσει με διαζύγιο όταν ήταν σχεδόν 70 ετών. Παρ' όλα αυτά, η ίδια θεωρεί ότι έχει βρει το μυστικό για να ζήσει μια μακρά, ευτυχισμένη και γεμάτη νόημα ζωή.

«Πάρα πολλοί άνθρωποι τροφοδοτούν το περιττό άγχος. Αλλά οι πιο ευτυχισμένοι και υγιείς άνθρωποι που γνωρίζω είναι σε θέση να αφήσουν πίσω τους πράγματα ή εμπειρίες που δεν τους εξυπηρετούν πλέον. Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να αναμασάτε και να κάνετε την ίδια σκέψη ξανά και ξανά. Με αυτόν τον τρόπο, ουσιαστικά βασανίζετε τον εαυτό σας», έχει γράψει η ίδια σε διαδικτυακό της άρθρο.

«Έτσι, η συνήθεια που μου έχει φέρει υγεία και ευτυχία όλα αυτά τα χρόνια είναι η ικανότητα να χτίζω τα πράγματα από την αρχή, είτε πρόκειται για μια σχέση, είτε για μια πορεία καριέρας, είτε για ένα έργο».

Η McGarey μοιράζεται τα μυστικά για μια ζωή γεμάτη χαρά, ζωντάνια και νόημα μέσα από το βιβλίο της «The Well-Lived Life: A 102-Year-Old Doctor’s Six Secrets to Health and Happiness at Every Age» κι εμείς κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση.

«Let Things Go» σημαίνει να σταματήσεις να ανησυχείς ή να σκέφτεσαι υπερβολικά πολύ κάτι το οποίο ανήκει στο παρελθόν και να το αφήσεις να «φύγει». Αυτή τη στάση ζωής έχει υιοθετήσει η McGarey η οποία δεν επιτρέπει σε πράγματα που δεν έχουν σημασία να απορροφούν την ενέργειά της.

«Η μητέρα μου μου έμαθε έναν εύκολο τρόπο να απαλλάσσομαι από τα πράγματα που δεν έχουν σημασία. Σήκωνε απαλά το χέρι της μπροστά μας, με τα δάχτυλα χαλαρά, με την παλάμη προς τα πάνω. Στη συνέχεια το έριχνε κάτω και πίσω και έλεγε: "Δεν έχει σημασία".

Αυτή η φυσική κίνηση της επέτρεψε να ζήσει μέσα από τεράστιες προκλήσεις χωρίς να τις αφήσει να εισχωρήσουν πολύ βαθιά – απλώς "απελευθέρωσε" ό,τι δεν λειτουργούσε, επικεντρώθηκε εκ νέου σε ό,τι ήταν σημαντικό για εκείνη και προχώρησε» έχει αναφέρει η ίδια.

Όλοι θα αντιμετωπίσουμε το συναίσθημα της θλίψης κάποια στιγμή ή πολλές στιγμές στη ζωή μας. Το ερώτημα για την McGarey είναι το «πόσο καιρό θα την κρατήσουμε μέσα μας». «Κάντε ό,τι μπορείτε να κάνετε για να αφήσετε τη λύπη σας να φύγει – συγχωρέστε τον εαυτό σας και, αν χρειαστεί, ζητήστε συγχώρεση από τους άλλους, ώστε να μπορέσετε να προχωρήσετε στη ζωή σας», συμβουλεύει.

Μπορούμε να διδαχθούμε από τα πάντα

Μετά το επώδυνο διαζύγιό της, η McGarey βρήκε τη χαρά που αναζητούσε ξεκινώντας μια νέα ολιστική ιατρική πρακτική με την κόρη της, η οποία έδωσε σκοπό στη ζωή της. Αποκάλεσε την εμπειρία αυτή «τεράστιο δάσκαλο» που τη βοήθησε να βρει τη δική της φωνή.

«Μέχρι εκείνη τη στιγμή, εξαρτιόμουν από την υποστήριξη (του συζύγου) στα πράγματα που έλεγα. Μετά από αυτό, έπρεπε να πιστέψω ότι αυτά που έλεγα είχαν δύναμη και ήταν σημαντικά», έχει αναφέρει η McGarey σε διαδικτυακή της συνέντευξη.

«Μόλις μπόρεσα πραγματικά να βρω τη δική μου φωνή, του έγραψα ένα γράμμα και τον ευχαρίστησα που μου έδωσε την ελευθερία μου. Γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν ένιωθα ότι η φωνή μου ήταν αρκετά δυνατή», πρόσθεσε.

«ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΤΕ ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ. ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΨΑΧΝΕΤΕ».

Η ζωή είναι κίνηση

«Αν δεν σου αρέσει εκεί που βρίσκεσαι, τότε μετακινήσου, δεν είσαι δέντρο», λέει ένα παλιό ρητό. Η McGarey θεωρεί την κίνηση βασικό συστατικό της ανθρώπινης ζωής και απαραίτητη προϋπόθεση της ευτυχίας. Αντιλαμβάνεται την κίνηση σε όλα τα επίπεδα, όπως είναι το νοητικό, το πνευματικό και το σωματικό.

«Αν ξοδεύετε την ενέργειά σας σε κάτι που απλώς σας κρατά δυστυχισμένους ή σε ένα μέρος που δεν θέλετε να βρίσκεστε, αρχίστε να ψάχνετε τι υπάρχει εκεί έξω... ο κόσμος είναι γύρω σας και είναι γεμάτος από καταπληκτικά, εκπληκτικά πράγματα», λέει η ίδια. «Συνειδητοποιήστε ότι έχετε κολλήσει και αναζητήστε το μονοπάτι που θα σας βγάλει από αυτό. Θα το βρείτε, αλλά μόνο όταν αρχίσετε να ψάχνετε, λέει. Αναζητήστε το φως, την αγάπη και την ελπίδα».

Ο καθένας πρέπει να βρει αυτό που του ταιριάζει

Άλλος ψηφίζει «ναι» στις τηγανητές πατάτες και άλλος «όχι». Κάποιος θα σου πει ότι έκοψε τη ζάχαρη με ευκολία και κάποιος ότι δεν αντέχει τις καταπιεστικές δίαιτες. Όπως οι άνθρωποι έτσι και οι ανάγκες του καθενός από εμάς είναι διαφορετικές. Αυτό ακριβώς πιστεύει η McGarey.

Η ίδια θεωρεί ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να βρει τον τρόπο ζωής που του ταιριάζει και να τον ακολουθήσει. Η υγιεινή διατροφή και η άσκηση είναι σημαντικά στοιχεία για τη μακροζωία αλλά η ίδια δεν μπορεί να προτείνει κάποιον συγκεκριμένο τρόπο γυμναστικής ή διατροφής γιατί θεωρεί ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να ζει τη δική του ξεχωριστή ζωή.

Όσο μεγαλώνουμε, μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι

Ενώ πολλοί άνθρωποι αναζητούν ελιξίρια νεότητας, η McGarey είναι πεπεισμένη ότι όσο ο αριθμός της βιολογικής μας ηλικίας αυξάνεται, τόσο καλύτεροι μπορούμε να γίνουμε ως άνθρωποι.

Νιώθει ότι κάθε χρόνος που περνάει μας συνδέει περισσότερο με τον σκοπό της ζωής μας – και είναι πεπεισμένη ότι όλοι μας έχουμε έναν σκοπό. «Είναι προνόμιο και ευθύνη μας να τον βρούμε μέσα μας».

Η ίδια έχει δηλώσει ότι αισθάνεται υγιής. «Αισθάνομαι πιο δυνατή σε πτυχές της ύπαρξής μου που δεν είχα όταν ήμουν νεότερη. Οπότε το ονομάζω γήρανση προς την υγεία – βρες τι σε κάνει ευτυχισμένο και τι κάνει τους άλλους ανθρώπους ευτυχισμένους και προχώρα προς αυτή την κατεύθυνση».

πηγή: https://www.ow.gr/