Αγ. Βαλεντίνου ανήμερα...

💗Αγάπη... O έρωτας όταν τα χρόνια έχουν αφήσει πίσω τους το πάθος το τρελλό.. Κι όταν ευτυχισμένη, μπορείς ακόμα να λες ότι γιορτάζεις σήμερα, τον Αγ. Βαλεντίνο.. Οταν έχεις δίπλα σου
το αντικείμενο του πόθου σου, και μπορείς ακόμα να τον σκέφτεσαι και να λάμπεις από χαρά.. 

Και πότε συμβαίνει αυτό άραγε; τι είναι αυτό που καθορίζει πως αυτό που ζεις είναι αυτό που θέλεις,αυτό που θα σου γεμίζει την ζωή για πάντα;

Για μένα, είναι να γυρνώ το βλέμμα και να ξέρω, πως ακόμα κι απών, είσαι εδώ. Είναι η αίσθηση μέσα στην νύχτα ότι θα απλώσω το χέρι  μου και θα αγγίξω το δικό σου, ότι θα ακούσω την ανάσα
σου  και θα νοιώσω εκείνη την απέραντη τρυφερότητα να με πλημμυρίζει..  Να σου δίνω ένα απαλό φιλί, έτσι για να νοιώσω το δέρμα σου στα χείλη μου, την γεύση σου, να ανασάνω την μυρωδιά σου... Να ξεκινάς να πείς κάτι, και να λέμε το  ίδιο πράγμα μαζί... Πόσες φορές... Είναι ο σεβασμός και  η αγάπη που μεγάλωσαν και γιγαντώθηκαν όταν στις "μάχες" μας και τις διαμάχες μας, με αφήνεις στο τέλος   να "νικώ" αποδεικνύοντάς μου, ότι τα κέρδισες και τα δύο, όντας ο πιο σοφός μέσα στην σχέση... Να σε ακούω να μου λες ότι είσαι ευτυχισμένος μαζί μου, κι από το βλέμμα σου να βλέπω ότι έτσι είναι...  Να μου αντιστέκεσαι, μ' αρέσει, γιατί ξέρω ότι και η αντίσταση είναι αγάπη...   Να πέφτω στην αγκαλιά σου όταν επιστρέφουμε από εκείνες τις μάχες που καταλήγουν σε κρίση, για να τελειώσουν με την αγάπη μας να έχει γιγαντωθεί ακόμα πιο πολύ.. Να συναντιούνται οι ψυχές μας εκεί ψηλά και μεις να σιωπούμε και μέσα σε μια ευλογημένη γαλήνη να τις νοιώθουμε να ταξιδεύουν για πάντα μαζί... Ενα τηλέφωνο όπου μου λες για την κίνηση.. ένα άλλο που  μου λες ότι έρχεσαι, "θες κάτι;"  ...Κι όσο πιο πολύ "παλιώνει" τόσο πιο πολύτιμη γίνεται αυτή η ανεκτίμητη οικεία αίσθηση, η Αγάπη αυτή... Τα Σαββατοκύριακά μας,οι σιωπές μας, οι κουβέντες που τραβάνε μέχρι που μας παίρνει ο ύπνος, σχεδόν μιλώντας..

...Αγάπη..Ενα αγαπημένο μαλακό πουλόβερ που φοράς ατέλειωτα χρόνια, που κι αν έχει παλιώσει κι έχει κατατριφτεί νοιώθεις μέσα του τόσο άνετα που δεν θέλεις να το αποχωριστείς ποτέ...Αγάπη...Ενα μονοπάτι τελικά εύκολο, γιατί κι ο πόνος που θα νοιώσεις, ίσως και πολλές φορές, είναι η ίδια η ζωή και σε πάει πιο πέρα, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σου μαθαίνει τον ίδιο σου τον εαυτό..Δεν έχω νοιώσει να έχω χάσει ποτέ από την Αγάπη, κι αν δεν έχω το χέρι μου σήμερα μέσα στο δικό σου, δεν με πονά διόλου... Γιατί έχω μέσα στην ψυχή μου όλα αυτά που ζήσαμε μαζί κι ένα κομμάτι απ' αυτό που είμαι, το χρωστάω σε σένα... Γιατί όπως λέει κι ο ποιητής, οι μεγάλες αγάπες πάνε στον παράδεισο.. Οπότε, είμαι σίγουρη πως εκεί θα σε ξαναβρώ,κι εκεί θά 'μαστε για πάντα μαζί..

 Ελιάνα με 💖