Isabell Aliente: "Το επουράνιο σχέδιο"

«Τη στιγμή της ήττας, όταν πια δεν μου απόμεινε τίποτε, ανακάλυψα πως δεν ένιωθα νικημένος, αλλά ελεύθερος. Κατάλαβα πως το πιο σπουδαίο δεν ήταν η επιβίωση ή η επιτυχία, όπως
φανταζόμουν άλλοτε, αλλά η αναζήτηση της χαμένης ψυχής μου στις αμμουδιές της παιδικής μου
ηλικίας», λέει η Ιζαμπέλ Αλιέντε μέσα από τον ήρωά της στο «Επουράνιο σχέδιο»

«Τόσο πολύ αγάπησα και μ' αρέσει ο Γκρέγκορυ Ρηβς στο "Επουράνιο σχέδιο" που στην αληθινή ζωή τον παντρεύτηκα. Πριν από πολλά χρόνια, βέβαια, αλλά ούτε και με τον γάμο δεν έπαψε να μου αρέσει», δηλώνει για το βιβλίο, τον ήρωά του και ήρωά της στην πραγματική ζωή, η Ιζαμπέλ Αλιέντε.

Αναγνωρίζοντας ότι πραγματικότητα και φαντασία στο έργο της, πολλές φορές εφάπτονται, αντιγράφει η μια την άλλη, αλληλοσυμπληρώνονται κι ενίοτε ταυτίζονται κιόλας:

«Νομίζω ότι όλα μου τα βιβλία, εκτός από την Εύα Λούνα και μερικά διηγήματα, είναι περισσότερο πραγματικότητα παρά φαντασία. Στο "Επουράνιο σχέδιο" οι ήρωες είναι βασισμένοι σε ανθρώπινα πρότυπα και σχεδόν όλες οι συγκρούσεις είναι πραγματικές. Ορισμένες φορές είχα ανάγκη από δυο πρόσωπα για να δημιουργήσω έναν ήρωα, όπως στην περίπτωση της Κάρμεν- Ταμάρ. Ο Γκρέγκορυ Ρηβς ήταν πολύ εύκολος, γιατί το πρότυπο ήταν ο Γουίλι» θα αποδεχθεί όσον αφορά τον ήρωά της και σύζυγό της. Διότι η Αλιέντε γράφοντας για τον Γκρέγκορυ Ρηβς γράφει την ιστορία του Γουίλι του συζύγου της. 

Eνα παλίμψηστο για το χάος των Λατινοαμερικανών μεταναστών, τον πόλεμο, τον ρατσισμό, την αντοχή και το επουράνιο σχέδιο στη ζωή των ανθρώπων. Ενας ύμνος στο πάθος, στον αγώνα και στον έρωτα.