"Νοσταλγία"
Αστέρι , αστεράκι μου,
που βρίσκεσαι ψηλά,
στης γης την καταχνιά,
μην είδες το σπιτάκι
μου
με τη μικρή αυλή,
το φτωχοκαλυβάκι μου
που έζησα μικρό παιδί
;
Το έχασα στην ξενιτιά,
στου κόσμου τη βουή
και έχω πίκρα στην
καρδιά,
μια ανοιχτή πληγή,
βοήθα με , να σε χαρώ,
να ξαναρχίσω να γελώ,
να βρω παρηγοριά.
Το χώμα του να αποσπαστώ
και κάθε του γωνιά,
στο χόρτο του να κυλιστώ
με τ' άλλα τα παιδιά,
να πιω και πάλι απ' την
πληγή,
το γάργαρο νερό,
να μου δροσίσει την
ψυχή,
να σβήσω τον καημό .
Ι.Μπαλκουράνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.