Να χωρίσω μετά τα 60;

Από την Αννα Δάλα

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, τα διαζύγια ανάμεσα σε ζευγάρια άνω των 50 ετών έχουν διπλασιαστεί από το 1990 και καθώς και οι δεύτεροι γάμοι δεν φαίνεται να είναι τόσο σταθεροί, αντιλαμβανόμαστε ότι το μέλλον των γάμων μετά τη μέση ηλικία δεν διαγράφεται ρόδινο.

Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι για τη διάλυση του γάμου δύο ανθρώπων που βρίσκονται στη μέση ηλικία, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι: τα οικονομικά προβλήματα, το σύνδρομο της άδειας φωλιάς (καθώς τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι και το ζευγάρι μένει μόνο του), η σεξουαλική δυσλειτουργία και οι ευθύνες για τους υπερήλικες γονείς. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει και ένας ακόμα σημαντικός λόγος που πιθανώς κρύβεται πίσω από τα διαζύγια και δεν είναι άλλος από την κρίση μέσης ηλικίας την οποία βιώνουν διαφορετικά οι άνδρες από τις γυναίκες. Οι άνδρες σε αυτή τη φάση συχνά αρχίζουν να νοιώθουν ότι η ζωή τους τελειώνει. Έχουν λιγότερη δύναμη και αντοχές, λιγότερες ευκαιρίες καριέρας και παρατηρούν ολοένα και περισσότερους νέους να απειλούν τη θέση τους, ακόμα και η σεξουαλική τους όρεξη, αντοχή και επίδοση περνάει κρίση. Ας μην ξεχνάμε ότι συνήθως σε αυτές τις ηλικίες κάνουν την εμφάνισή τους και τα πρώτα προβλήματα υγείας. Από την άλλη πλευρά για τις γυναίκες η μέση ηλικία μπορεί να μοιάζει σαν ένα καλό ορόσημο. Τα παιδιά είναι μεγάλα, οι καθημερινές υποχρεώσεις λιγότερες, ο χρόνος περισσότερος, τα χρήματα αφιερωμένα στις προσωπικές ανάγκες, οι γυναίκες είναι συνήθως ακόμη δραστήριες και υγιείς και απελευθερωμένες από τον μηνιαίο κύκλο και την αγωνία μίας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Ξαφνικά σταματάνε να ασχολούνται με το τι λένε οι άλλοι και το «τι θα σκεφτεί ο κόσμος». Οι γυναίκες στα 50, 60, 70 είναι πια απελευθερωμένες, πραγματικά. Έτσι, καθώς η κρίση της μέσης ηλικίας εγκαθίσταται, δεν είναι δύσκολο, οι μέχρι πρότινος αγαπημένοι σύντροφοι που «συνεργάζονταν» για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να στηρίξουν το σπίτι τους, να νοιώθουν ότι πρόκειται να πάρουν πια δύο χωριστούς δρόμους… Επειδή όμως είναι διαφορετικό να φανταζόμαστε κάτι από το να το κάνουμε πράγματι ας λάβουμε υπόψη μας κάποια πράγματα πριν πάρουμε τις αποφάσεις μας για το υπόλοιπο της ζωής μας «ταξίδι».

Αποφασίζουμε τον προορισμό

Χρειάζεται να σκεφτούμε τι θέλουμε στην πραγματικότητα. Απρόβλεπτη ευχαρίστηση και περιπέτεια ή ασφάλεια, χαλάρωση και άνεση; Δεν μιλάμε για ένα ταξίδι 10 ημερών στο εξωτερικό αλλά για την υπόλοιπη ζωή μας και ίσως θα πρέπει πριν κάνουμε οποιαδήποτε επιλογή να έχουμε υπόψη μας πρώτα αυτό: Σε μία ήσυχη ζωή πιθανώς να υπάρχει χώρος για περιπέτειες, σε μία περιπετειώδη ζωή μπορεί να υπάρχει χώρος για ηρεμία;

Διαλέγουμε τον συνοδοιπόρο μας

Καλό είναι να αναρωτηθούμε τι θέλουμε από τον σύντροφό μας. Κάποιον που θα είναι πρόθυμος να μας ακολουθήσει στις όποιες περιπέτειές μας ή κάποιον που θα εγγυάται για μας ένα ήρεμο και ασφαλές λιμάνι στο οποίο θα μπορούμε να γυρίζουμε και να αφηγούμαστε όσα μας έχουν συμβεί και όσα μας απασχολούν; Ίσως εκπλαγούμε συνειδητοποιώντας ότι τελικά ο συνοδοιπόρος που ψάχνουμε είναι αυτός που έχουμε ήδη δίπλα μας. Ακόμα κι αν αποφασίσουμε όμως ότι δεν είναι πλέον ο κατάλληλος, όσο πιο πολύ το έχουμε σκεφτεί, θα γνωρίζουμε πολύ καλύτερα τι είναι αυτό που έχουμε ανάγκη και ψάχνουμε τελικά.

Υπολογίζουμε τα μπαγκάζια μας

Όσο μεγαλώνουμε κουβαλάμε μαζί μας συναισθηματικά και ψυχικά βάρη και μερικές φορές τείνουμε να τα φορτώνουμε στον σύντροφό μας. Ας σκεφτούμε αν πράγματι φταίει ο σύντροφος για τα όσα κουβαλάμε ή αν στην πραγματικότητα είναι το στήριγμά μας για να μπορούμε να συνεχίσουμε να τα κουβαλάμε.

Κοιτάμε την πρόβλεψη του καιρού

Όταν είμαστε σε μία σχέση – γάμο πολλά χρόνια, η ζωή μας, με εκείνη τους συντρόφου μας, είναι αρκετά συνδεδεμένη. Αν προσπαθήσουμε να τις ξεμπερδέψουμε είναι πολύ πιθανό να χάσουμε διάφορα στην πορεία, όπως φίλους, συγγενείς, ακόμα και προορισμούς, εκδηλώσεις ή και χόμπι. Όλο αυτό είναι πιθανό να μας κάνει να νοιώθουμε απομόνωση και μοναξιά, στην αρχή κυρίως. Οπότε αν αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο, είναι σκόπιμο να το έχουμε υπόψη μας.

Η σημασία της επικοινωνίας

Μερικές φορές η διάθεση να τα διαλύσουμε όλα και να αφήσουμε πίσω μας μόνο συντρίμμια μπορεί να είναι τεράστια και να θέλουμε να την ακολουθήσουμε χωρίς να σκεφτούμε τίποτε. Οφείλουμε όμως στον εαυτό μας και στον άνθρωπο με τον οποίο περάσαμε τη ζωή μας μέχρι σήμερα, να είμαστε πιο προσεκτικοί. Ίσως εκείνος ή εκείνη να μην έχει καταλάβει καν ότι υπάρχει τόσο μεγάλο κενό ανάμεσά μας και να έχει όλη την καλή πρόθεση να κάνει συμβιβασμούς και προσπάθεια για να έρθουμε και πάλι κοντά. Χρειάζεται πολλή ειλικρίνεια, συζήτηση, επικοινωνία, πιθανώς και βοήθεια από έναν ειδικό. Ακόμα κι αν δεν σωθεί ο γάμος και η ερωτική σχέση, θα σωθεί ο σεβασμός και η φιλική επικοινωνία με έναν άνθρωπο που περάσαμε χρόνια μαζί.

πηγή:https://www.grandmama.gr