Ηλικία, μια πολύτιμη φίλη

Γήρανση...Γηρατειά....Γήρας...και άλλα παράγωγα, μιας λέξης που φοβόμαστε τόσο πολύ...

Σε μια χώρα που καλπάζει ολοταχώς στο να γίνει χώρα γερόντων, ακούγεται αστείο να προσπαθούμε να αποφύγουμε την πραγματικότητα.

Κανονικά, εφ' όσον ζούμε περισσότερο, θα έπρεπε να έχουμε συμφιλιωθεί με αυτό που ονομάζεται γήρας.

Αφορμή γι αυτές τις σκέψεις, πήρα από ένα ρεπορτάζ από παλαιότερη πρεμιέρα θεατρικού έργου,
όπου ρώτησε ο δημοσιογράφος μία γοητευτική ηθοποιό, την Tonia Karero 80 χρονών, “πως αντιμετωπίζει τα γηρατειά”.

Και εκείνη, απτόητη από την άγαρμπη ερώτηση που δέχθηκε, απάντησε χωρίς δισταγμό: “ Είναι μια υπέροχη ηλικία! Πολύ απλά, γιατί ακόμα ζω!”

Κανένας δεν θέλει να γερνάει με αρρώστιες, απώλειες και αδυναμίες, πράγματα που συμβαίνουν αφού μεγαλώνουμε. Αλλά εφ' όσον είμαστε ακόμη καλά, ας μην γινόμαστε βαρετές και γκρινιάρες, παραπονούμενες συνεχώς για όλα και όλους.

Μπορούμε ακόμη να δουλέψουμε εναλλακτικά σε ότι μας αρέσει, να ασχοληθούμε με τα χόμπυ μας, να περπατήσουμε, να διαβάσουμε, να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους, αλλά προπαντός, να χαρίσουμε το  ενδιαφέρον και την στοργή μας, γύρω μας.

Για όλα αυτά, δεν χρειάζεται να είμαστε νέες, να έχουμε σφριγιλό σώμα και δέρμα τσιτωμένο...Αρκεί να χρησιμοποιούμε την σοφία και την τρυφερότητα που σαν δώρα πολύτιμα μας χαρίζονται με το πέρασμα των χρόνων.

Και μας κάνουν απόλυτα ικανές για χαρίσουμε ότι ωραιότερο: την αγάπη.

Ελιάνα με 💓