Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

Ενα νέο ξεκίνημα


Λοιπόν, στη ζωή μας τα πράγματα έρχονται πολύ πολύ περίεργα μερικές φορές...

Κάθεσαι τώρα εσύ, και απολαμβάνεις το ωραίο Κυριακάτικο, χουχουλιάρικο πρωινό, συντροφιά με την αγαπημένη σου ανιψιά, και τσούπ! σου έρχεται αίφνης η φαεινή ιδέα. Να σηκωθείς από τον ωραίο διθέσιο όπου έχεις απλώσει την αρίδα σου και χαζολογάς στην οθόνη τα στρουμφάκια και την παρέα τους, να πας στην κουζίνα, για να τσιμπήσεις ένα παστέλι απ' αυτά που έχει παρακαταθήκη για την αφεντιά σου ο καλός σου αδελφός. Και το παίρνεις το παστέλι. Και παίρνεις
επίσης ένα ποτήρι ωραίο, φρέσκο,δροσερό νερό. 
Κάνε εικόνα τώρα: εγώ ( εάν δεν με γνωρίζεις, σου δίνω στοιχεία : ψηλή, καστανή, μάλλον προς το αδύνατο, τύπος αισιόδοξος και έξω καρδιά, διανύω χαρούμενη και υγιής, δόξα το Θεό, την 5η δεκαετία της ζωής μου ) και... τι λέγαμε;; Α ναι! ... Λοιπόν,  με τις πυτζαμούλες μου τις άνετες, με την καλτσούλα την σοσονέ, τραλαλί τραλαλό, με το πιατάκι και το νερό, επιστρέφω μεσ' την καλή χαρά στην κουβερτούλα μου. Αλλά ω! αλί... Κακή στιγμή να το πω; Κακό μάτι να το πω; Την τύφλα μου να το πω που προχωράω και αντί να βλέπω μπροστά μου χαζεύω την στρουμφίτα στο χαζοκούτι;; Ολα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως, και το αποτέλεσμα; Πέφτω η μικρή τρελή πάνω στον καναπέ. Συγκεκριμένα, πέφτει το δαχτυλάκι του ποδιού μου (του δεξιού, αν υποθέσουμε ότι αυτό έχει κάποια σημασία..) πάνω στο ξύλινο ποδάρι του καναπέ. Στην γωνία, και σφηνώνει εκεί. Το παστέλι εκσφενδονίζεται στο πυρ το εξώτερον. Το ποτήρι πέφτει και δροσίζει τις μαξιλάρες και τα ριχτάρια.. Εγώ αρχίζω να χοροπηδάω τσιρίζοντας κάποια άρια. (Οχι, όχι κάποια συγκεκριμένη, δική μου σύνθεση, της στιγμής..) Η ανιψιά μου  με κοιτάζει έντρομη.. Το δάχτυλο μελανιάζει..Αποκτάει όγκο..κι άλλο όγκο...  Πονάω, βογκάω, υποφέρω φριχτά... 
Ακολουθεί κυριακάτικος περίπατος στο εφημερεύον της πόλης... Διάγνωση: κάταγμα.  The end.


Oμως..είπαμε. Είμαι τύπος θετικός.. Οπότε;; Οπότε, όταν προκύπτει ένα πρόβλημα, συνηθίζω να ψάχνω τι καλό μπορεί να κουβαλάει μαζί του. Ετσι και τώρα. Ολες αυτές τις μέρες που είμαι κλεισμένη μέσα, το ψάχνω. Και ψάξε ψάξε, το βρίσκω το ζητούμενο... Και ορίστε... να 'μαι!!

Αποφάσισα λοιπόν, κορίτσια, να φτιάξω ένα blog. Θα μου πεις, χιλιάδες υπάρχουν. Οκ, αλλά να μην κάνω κι εγώ την προσπάθειά μου; Ενα χώρο βρε παιδί, για να βρισκόμαστε ειδικά εμείς, εμείς οι υπέροχες 50ρες!!  Ενα χώρο για να βρισκόμαστε και να ενημερωνόμαστε για όλα όσα μας αφορούν, στην πιο όμορφη εποχή της ζωής μας...

Σας καλωσορίζω λοιπόν, σε αυτήν την δική μας γωνιά. Κι επειδή είμαι καινούργια στο bloging θα χαρώ πολύ να μου στείλετε μηνύματα, ιδέες, παρατηρήσεις και ότι τέλως πάντων μπορεί να σας γεννηθεί σαν σκέψη περιδιαβαίνοντας στις σελίδες αυτού του blog, στο mail μου: elianapapadaki@gmail.com

Λοιπόν, καλώς ήλθατε! 
Ελιάνα με 💓

On Pinterest!

On Instagram!