Με αφορμή κάποια γενέθλια

          

Εχω παρατηρήσει λοιπόν τα τελευταία χρόνια, ότι εξαιτίας -και χάρη- στο facebook, όλο και περισσότεροι άντρες δίνουν σημασία και γιορτάζουν την ημέρα των γενεθλίων τους. Αυτό σκέφτηκα πάλι σήμερα που το χρονολόγιό μου μου υπενθύμισε ότι εκτός από τα γενέθλια της εξαδέλφης μου
Ιωάννας, είχαν  γενέθλια και δύο φίλοι. Και, ω του θαύματος!! Διαπιστώνει κανείς ότι

το χάσμα που είχαμε επ' αυτού τόόόσα χρόνια, τείνει  να γεφυρωθεί... Πλέον, είναι πολύ πιθανό μία γυναίκα να ακούσει να της λέει ο καλός της:   "με ξέχασες .." (με την σχετική πίκρα στο βλέμμα) ενώ κακά τα ψέματα, το παράπονο αυτό παλιότερα ήταν προνόμιο καθαρά δικό μας.. Οκ λοιπόν, τα πράγματα έχουν έτσι όντως, όμως εδώ ασχολούμαστε με εμάς και όχι με τα    αγόρια, σωστά;

Γενέθλια... Και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι έχει περάσει ακόμα ένας χρόνος. Μια νέα ρυτίδα εμφανίστηκε (ή σήμερα μόλις την ανακάλυψες..)...  ένα νούμερο μπορεί να προστέθηκε στα ρούχα σου και τόνισε τις καμπύλες λίγο παραπάνω... πράγματα που είχες τάξει στον εαυτό σου ότι θα κάνεις την χρονιά που πέρασε, δεν τα κυνήγησες..  Ωραία, ε και;; Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μήπως έφθασες  σε μια ηλικία που σου επιτρέπει να παραδεχθείς -και να δεχθείς- ότι  όλα αυτά σε αφήνουν τελικά παγερά αδιάφορη; Δεν είναι υπέροχο πχ. να μην έχεις το άγχος της μοντέρνας εμφάνισης και να φοράς ότι θέλεις και ότι σου πάει και όχι ότι σου επιβάλλουν; Μην ξεχνάς ότι :

 Οι γυναίκες στα 20 θέλουμε να φαινόμαστε σέξι. Στα τριάντα και στα σαράντα αναρωτιόμαστε αν φαινόμαστε σέξι. Στα 50 ούτε θέλουμε, ούτε αναρωτιόμαστε. Είμαστε σέξι!!

Είναι η ηλικία όπου το φως δεν έρχεται πλέον από το μακιγιάζ, αλλά από την ωριμότητα και την γαλήνη της ψυχής μας. Γι αυτό και είμαστε αληθινά λαμπερές!

Οσον αφορά τώρα την ημέρα των γενεθλίων μου.. τι να σας πω κορίτσια...  Εγώ την γιορτάζω ακριβώς όπως της πρέπει. Πανηγυρικά και με φανφάρες! Από το πρωί, περιμένω με λαχτάρα τα τηλέφωνα, τα μηνύματα, τα posts στις σελίδες μου στο διαδίκτυο, τα δώρα! (απλά καθημερινά πράγματα: διαμάντια, κότερα, τέτοια..  ) Προετοιμάζω λοιπόν την ξεχωριστή για μένα βραδιά με κάθε λεπτομέρεια και εννοείται ότι το μενού περιλαμβάνει οπωσδήποτε τούρτα, κεράκια, και happy birthday song! Δεν τα διαπραγματεύομαι αυτά. Θέλω το πακέτο πλήρες με όλα τα κορδελάκια και τις φιούμπες, που έλεγε και η γιαγιάκα μου η Ελλη..

 

Οχι, δεν με ενδιαφέρει καθόλου το πόσα "κλείνω". Οταν ήμουν  δεκαπέντε, ήθελα νάμαι δεκάξι. Οταν ήμουν είκοσι, ήθελα να με αντιμετωπίζουν επιτέλους, ως ενήλικη. Στα εικοσιπέντε έλεγα ότι τα τριάντα θάναι τα καλύτερά μου γενέθλεια.  Προφανές, εγώ και η ηλικία μου δεν μπορούσαμε να συντονιστούμε με τίποτε... Και μετά, κάποια στιγμή, ήρθε η άνοιξη...  Αρχισα να αναρωτιέμαι "πόσο δείχνω" και τότε κατάλαβα ότι άρχισα να μεγαλώνω...Τώρα λοιπόν ξέρω ότι αυτό που έχει σημασία, είναι, κάθε χρόνο αυτό το παραπάνω κεράκι που σβήνω, να αντιπροσωπεύει μία τουλάχιστον ακόμη υπέροχη ανάμνηση από το ταξίδι της ζωής μου...

Τον Σεπτέμβρη γίνομαι 56. Και κάνω σχέδια από τώρα.. Γιατί 56 γίνομαι μόνο ΜΙΑ ΦΟΡΑ. Και για μένα αυτό μετράει... Η σοφία,η γνώση, οι νέες εμπειρίες και "...πολλά πολλά  ποτήρια κρύο νερό..."
Ελιάνα με 💓