Σάββατο 21 Μαΐου 2016

R.I.P. Μίλτο,παιδικέ μου φίλε...

R.I.P. Μίλτο

Μεγαλώσαμε μαζί, μια παρέα όλοι αχώριστοι, σε μια γειτονιά που σε κάθε αυλή της ξεπετάγονταν κι ανθίζανε σα φυντανάκια, τουλάχιστον 2-3 παιδιά.. Ενα τσούρμο αγόρια και κορίτσια, που μεγαλώναμε μέσα στις αλάνες τα καλοκαίρια και με πάρτι κάθε Σαββατόβραδο τους χειμώνες, αφού τόσοι που είμασταν
όλο και κάποιος γιόρταζε, όλο και κάποιος έκλεινε τα 10, τα 11, τα 12 χρόνια του...Τα καλοκαίρια στους δρόμους τριγύρω απ' τα σπίτια μας -μονοκατοικίες με κήπους όλα-  και ψηλά στην αλάνα να παίζουμε κρυφτό και ομάδες, ή δίπλα στης κυρά Μαρίκας "ενα δύο τρία κόκκινο φως", τα πρώτα αγγίγματα, τα πρώτα χτυποκάρδια...Τα βράδια πηγαίναμε σινεμά ( "Θερινός Κινηματογράφος Σείριος") και βόλτες παραδίπλα στου Φέντυ το καταπράσινο κτήμα (όπου είμασταν πεπεισμένοι ότι τα μεσάνυχτα κατέβαιναν εξωγήϊνοι..) Κι εσύ πάντα μα πάντα ρε Μίλτο, να μας κάνεις να κλαίμε απ' τα γέλια με τις πλάκες και τις μοναδικές σου ατάκες.. Μετά αρχίσαμε να μεγαλώνουμε, η παρέα να διαλύεται, χαθήκαμε για λίγα χρόνια,αλλά σε έβλεπα που και που όταν δούλευες για ένα διάστημα στον μπαμπά μου που τον λάτρευες... Τότε μου χάρισες και κείνο το υπέροχα ζωγραφισμένο απ' τα χέρια σου πιάτο (μοιραζόμασταν την αγάπη για την ζωγραφική.. ο ένας θαύμαζε και εμψύχωνε τον άλλον..)
Και μετά, ξαναβρεθήκαμε "μεγάλοι" πια -εγώ 24 εσύ 25 - με τα μαγαζιά μας μια γειτονιά, στο κέντρο. Ονομαστός ήδη κομμωτής εσύ, πειράματα με το εμπόριο εγώ, να περνάμε ατέλειωτες ώρες μαζί,τα μεσημέρια που δεν πηγαίναμε σπίτια μας.. Δεν είχαμε τις ίδιες παρέες. όμως μοιραζόμασταν αυθόρμητα και αυτονόητα όλα όσα ζούσαμε με κείνη την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη που δένει ανθρώπους που 'χουν  μεγαλώσει μαζί και αγαπιούνται αληθινά.
Αξέχαστα χρόνια, κι αλησμόνητο και το ταξίδι που κάναμε στην Κωνσταντινούπολη, μια μεγάλη θεότρελλη παρέα, ακόμα θα θυμούνται στο Καπαλί Τσαρσί τον Ελληνα κομμωτή με το τσούρμο τα κορίτσια γύρω του που τρέλλαναν όλο τον κόσμο εκείνες τις μέρες... Και το βράδυ στα χανουμάκια, η χανούμ μπουρέκ που χόρευε για τα μάτια σου μόνο και ήθελε να σε παντρευτεί.. Κι ήταν θαρρώ, λίγο πριν η ζωή μας παρασύρει πάλι και χαθούμε χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε, ξανά... 
Πριν 18 χρόνια, κατασταλάξαμε και οι δύο, παντρεμμένοι με παιδιά πια, στην παλιά μας γειτονιά,στα πατρικά μας..  Εφτιαξες και το κομμωτήριό σου εδώ, οπότε βρισκόμασταν για μαλλί,καφέ και κους κους.. Κάθε συναπάντημα χιλιάδες μνήμες, ατέλειωτα νέα για τους παλιούς φίλους, κουβέντα για τα πάντα, η ώρα κυλούσε σαν το νεράκι, όταν έφευγα αγκαλιές, φιλιά, "μη χάνεσαι μωρέ", αλλά είπαμε, η καθημερινότητα μας παράσερνε και χανόμασταν πάλι, για καιρό...
Τρεις μήνες πριν,σε είδα στο δρόμο, με την Ιωάννα.. Μεσημέρι, γυρνούσα στο σπίτι κουρασμένη πολύ, δεν σταμάτησα να τα πούμε λίγο,παρότι είχα να σε δω πάνω από χρόνο.. Ενα γρήγορο "γειά, τι κάνετε, μωρέ χαθήκαμε γμτ.. θα 'ρθω να σας δω.. φιλάκια στα κορίτσια..."
Δεν πρόλαβα...Πριν λίγες μέρες, έφυγες από κοντά μας... Σοκ. Μέσα σε δύο μήνες, δεν προλάβαμε να μάθουμε καλά καλά ότι αρρώστησες και τέλειωσαν όλα... Οχι,δεν πρόλαβα να 'ρθω φίλε μου να σε δω...
Μέσα σε κάθε λύπη, υπάρχει λένε και χαρά...
Κι αφού ξέρω Μίλτο μου από πρώτο χέρι, πως αυτά τα χρόνια που σου αναλογούσαν εδώ κάτω, τα έζησες, τα ρούφηξες μέχρι την τελευταία τους σταγόνα, έτσι ακριβώς όπως ήθελες εσύ... Και  αφού σε έζησα και σε είδα να μοιράζεις στους ανθρώπους γύρω σου μόνο γέλιο,αγάπη και χαρά.. Και αφού ξέρω πως υπήρξες ευτυχισμένος...
Μπορώ να πω, πως είσαι από τους ανθρώπους που τους άξιζε η ζωή που τους χαρίστηκε...
 Κι όταν το σκέφτομαι, μέσα στην θλίψη μου, είμαι πολύ χαρούμενη για σένα, καλέ μου.. Μέχρι να ξαναβρεθούμε αγαπημένε μου φίλε...
R.I.P Mιλτάκο... R.I.P...
Ελιάνα 


On Pinterest!

On Instagram!