Calliope: Η διασημότερη Ελληνίδα φωτογράφος μιλά για τη ζωή, την τέχνη και την περιπέτεια της υγείας της

Λίγες µέρες πριν έρθει στην Κύπρο για την παρουσίαση της δουλειάς της, η διασηµότερη Ελληνίδα φωτογράφος µας µιλά για τη ζωή της, την τέχνη της, την αστείρευτη δηµιουργικότητά της, αλλά και την περιπέτεια µε την υγεία της.

Του Πάνου Γιαννακόπουλου

Περίπου έξι χρονιά πριν, στο πάρτι της ελληνικής Vogue, οι παρευρισκόμενοι στο γνωστό στέκι της παραλιακής δεν σταμάτησαν να την κοιτάζουν. Όχι μόνο για τον μύθο που είχε -άθελά της- «χτίσει» δουλεύοντας με τους μεγαλύτερους διεθνείς αστέρες της μόδας, του σινεμά και του θεάτρου, στους λαμπρότερους εκδοτικούς οίκους των μεγάλων μητροπόλεων αλλά και για τον πολύ γοητευτικό σύζυγό της που τη συνόδευε. Από τότε μέχρι σήμερα κυκλοφόρησε ένα καινούριο βιβλίο αφιερωμένο στην Ελλάδα, το οποίο μάλιστα παρουσιάστηκε στο μουσείο της Ακρόπολης, αλλά και τη δική της σειρά ρούχων «Queen Calliοpe» «αφιερωμένη σε κάθε γυναίκα που σέβεται και αγαπά τον εαυτό της», όπως μου ανέφερε. Την συναντήσαμε στο σπίτι της στο Κολωνάκι, στο κέντρο της πόλης, λίγες ώρες πριν πετάξει για τον αγαπημένο της προορισμό, την Ινδία, και μιλήσαμε για τη ζωή, την καριέρα της, τη φιλοσοφία της σκέψης της.

Είναι αλήθεια ότι επισκέπτεστε την Ινδία τα τελευταία 26 χρόνια;
Μπορεί και παραπάνω! Η Ινδία έχει έναν πανάρχαιο πολιτισμό, ο οποίος μου θυμίζει τον ελληνικό. Αυτό είναι όλο. Οι ενδυμασίες τους μου θυμίζουν τους χιτώνες, οι Θεοί τους τους δικούς μας, η φιλοσοφία τους είναι σχεδόν ίδια με τη δική μας. Αυτό με μάγεψε στην Ινδία και πηγαίνω συνέχεια. Με γοητεύει ο βαθύς και πανάρχαιος πολιτισμός. Εκεί υπάρχει ομορφιά, αισθητική, ιστορία, φιλοσοφία, Τέχνη.

Παρόλα αυτά ζήσατε για πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη, μία σύγχρονη πολιτεία χωρίς αρχαίο πολιτισμό…
Τριάντα χρόνια έζησα στη Νέα Υόρκη. Άλλο πράγμα η Αμερική, άλλο η Ινδία. Στην Αμερική με γοητεύει η πολυπολιτισμικότητά της. Δεν μου αρέσουν τα όρια. Θέλω να αισθάνομαι ελευθερία, θέλω να έχω ερεθίσματα γιατί είμαι καλλιτέχνις. Μου ταιριάζει απόλυτα η Νέα Υόρκη.

Πού μένατε στη Νέα Υόρκη;
Στο East Village, στην καρδιά της πόλης. Έβγαινα έξω από το σπίτι και έπεφτα πάνω σε καλλιτέχνες, σε punks με χρωματιστά λοφία και τατουάζ στη μούρη. Μου ταίριαζε όλο αυτό. Δεν μπορώ τους μπουρζουάδες. Θέλω να ζω στον παλμό. Ανάμεσα στους μουσικούς, στους τρελούς, στους καλλιτέχνες. Εκεί αισθάνομαι ανάταση. Αισθάνομαι ότι γύρω μου είναι δικοί μου άνθρωποι. Με τη δική μου νοοτροπία.

Έχουμε πραγματική ελευθερία στις μέρες μας;
Αφήνω τους άλλους να αισθάνονται δυστυχείς. Εγώ νιώθω ελεύθερη. Γιατί είμαι ελεύθερη μέσα μου. Και στη φυλακή να με κλειδώσεις πάλι ελεύθερη θα είμαι. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να αισθανθεί τίποτα λιγότερο. Και στο κάτω κάτω οι ίδιοι άνθρωποι δημιουργήσαμε όλη αυτή την κατάσταση. Και κατηγορούμε τους άλλους. Όλοι μας φταίμε.

Το λέτε με τη σιγουριά της οικονομικής ασφάλειας;
Για ποια οικονομική ασφάλεια μιλάτε; Επειδή βλέπετε ότι ζω εδώ; (σ.σ Κολωνάκι). Λυπάμαι που δεν γεννήθηκα σε κάποια στάνη ή σε κάποιο χωριουδάκι τελείως ξυπόλυτη. Δεν είμαι από πλούσια οικογένεια. Ό,τι έχω κάνει το έχω κάνει μόνη μου. Εγώ είμαι καλλιτέχνις, δεν είμαι εφοπλίστρια για να έχω λεφτά. Δεν έχω καμία οικονομική ασφάλεια. Αν δεν δουλέψω δεν θα έχω χρήματα. Δουλεύω σκληρά. Ένας φωτογράφος κάνει λεφτά;

Πριν από δέκα-δεκαπέντε χρόνια έκανες πολύ καλά χρήματα!
Εγώ τα χαλάω. Έζησα ωραία. Επίσης ήμουν κοντά σε κόσμο που είχε ανάγκη.

Η Calliope αρέσκεται στα λούσα;
Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου. Μου αρέσει η αρχοντιά.

Η χίπικη αρχοντιά;
Η αρχοντιά της ψυχής, η αρχοντιά του χώρου, η αρχοντιά του τοπίου. Η αρχοντιά είναι ανάταση, γενναιοδωρία, μεγαλοπρέπεια, ομορφιά.

Συναισθηματικά τσιγκούνα έχετε υπάρξει;
Όταν είσαι γενναιόδωρος είσαι σε όλα σου!

Όταν είσαι νέος, δεν αφήνεις τη νιότη σου να σε παρασύρει;
Αυτό το αφήνω για τα ανθρωπάκια. Εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Από μικρό παιδί είχα όνειρα. Ήθελα να πιάσω το όμορφο, το άριστο, το σπουδαίο. Δεν με ενδιέφερε ούτε το lifestyle ούτε όλα αυτά που λένε εδώ. Η Ελλάδα είναι χωριουδάκι. Τρέξαν όλοι να πάρουν Cayenne. Ας γελάσω! Εμένα δεν με ενδιαφέρουν αυτά.

Το «σπουδαίο» το κατακτήσατε ή μήπως είναι άπιαστο;
Το σπουδαίο αν το θέλουμε γίνεται δικό μας.

Είναι κάτι χειροπιαστό;
Πάρα πολύ χειροπιαστό. Αρκεί να το θέλουμε, να το αναζητήσουμε και να δουλέψουμε γι’ αυτό. Δυστυχώς, ο πιο πολύς κόσμος στην Ελλάδα θέλει το βολεματάκι του Δημοσίου. Θέλει την ασφαλειούλα του. Γι’ αυτό και η Ελλάδα είναι εκεί που είναι.

Θεωρείτε «σπουδαία» τη διεθνή σας καριέρα;
Το γεγονός ότι πήγα στη Νέα Υόρκη, μικρό κορίτσι και μέσα σε τρεις-τέσσερις μήνες είχα κάνει «όνομα» και με ήθελαν όλοι, ήταν μεγάλη ικανοποίηση. Σημαίνει ότι κάτι έχω, κάτι αξίζω. Δεκαοκτώ χρόνων με πήρε η ιταλική vogue και δούλεψα στο Μιλάνο. Εδώ; Κανένας! Ούτε πριν, ούτε τώρα, ούτε ποτέ.

Οι γονείς σας τι είπαν;
Με έσπρωξαν να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Οι γονείς μου ήταν νέα παιδιά και πολύ προχώ. Καμάρωναν πολύ. Ήταν μοντέρνοι και προοδευτικοί.

Οι γονείς σας σάς έκαναν μικροί. Από την άλλη, εσείς αργήσατε να γίνετε μανούλα. Δεν φοβάστε μήπως χαθεί αυτή η ωραία σύνδεση με τα παιδιά σας;
Τι είμαι εγώ; Κανένα ανθρωπάκι; Εγώ καταλαβαίνω. Δεν θα υπάρξει αυτό το χάσμα γενεών. Εγώ δεν είμαι σκουριασμένη.

Είχε να κάνει ο χαρακτήρας σας στην αγοραστική σας αξία;
Δεν έχει σημασία ο χαρακτήρας, αλλά το ταλέντο. Έχεις τη φλόγα; Έχεις την καλλιτεχνική ευαισθησία; Θα προχωρήσεις!

Σας ενδιαφέρει να είστε κλασική ή μοντέρνα;
Διαχρονική. Πολλοί άνθρωποι έχουν την αγωνία να παραμείνουν μοντέρνοι. Εμένα δεν μου λέει τίποτα αυτό. Οι αξίες, άλλωστε, είναι διαχρονικές.

Γιατί οι άλλοι αγωνιούν για να παραμείνουν μοντέρνοι;
Γιατί έχουν ανασφάλειες. Γι’ αυτό πρέπει ντε και καλά να ενταχθούν στο τώρα.

Εσείς δεν έχετε ανασφάλειες;
Σαφώς. Αλλά όχι τέτοιου είδους. Η αυτοπεποίθηση και η καλλιέργειά της είναι σπουδαία υπόθεση. Και επιτυγχάνεται μέσα από αγώνα ζωής, από προκοπή, από δραστηριότητες, από όνειρα που θες να πραγματοποιήσεις. Εγώ δεν κώλωσα ποτέ. Αυτή είναι η διαφορά.

Η τύχη σας βοήθησε;
Ωραία και η τύχη. Αλλά πρέπει να το λέει και η ψυχή σου. Έφυγα μικρό κορίτσι σε μια ξένη χώρα.

Είχε μοναξιά τότε η ξενιτιά;
Αφενός. Και αφετέρου είχε σκληράδα. Μας έπαιρνε η διευθύντρια της vogue μέσα και έβαζε κάτι φωνές… Μας είχε σούζα! Άλλες θα έφευγαν κλαίγοντας να πάνε στη μαμά τους!

Αναμετριέσαι με τον εαυτό σου εκείνη την ώρα;
Είχα στόχους. Δεν υπολόγιζα τίποτα.

Κλαίγατε στους διαδρόμους;
Όχι.

Όταν επιστρέφατε σπίτι;
Ναι. Γιατί να μην κλάψω; Νέο κορίτσι ήμουν. Αλλά δεν σηκώθηκα να τα μαζέψω. Ένιωθα τυχερή που βρισκόμουν σε ένα χώρο ποιότητας. Είχα ταλέντο βέβαια. Το έλεγε συνέχεια η διευθύντρια.

Έχει αλλάξει η ποιότητα από τότε μέχρι σήμερα;
Ναι. Ζούμε την απόλυτη παρακμή στα πάντα.

Φωτογραφίζετε στα χρόνια παρακμής;
Εγώ κάνω πράγματα που μου αρέσουν. Κάνω πορτρέτα, μόδα. Εγώ κάνω Τέχνη.

Φωτογραφίζετε «αναγκαστικά»;
Τέρμα πια τα αναγκαστικά! Όταν ήμουν νέα έκανα πράγματα χωρίς απαραίτητα να μου αρέσουν. Τα έκανα επειδή ήταν η δουλειά μου. Στα χρόνια της ωριμότητας όλα αυτά τα έκοψα μαχαίρι. Αρνούμαι τα χρήματα προκειμένου να είμαι ήσυχη. Κάνω άλλα πράγματα. Έχω το μαγαζί με τα ρούχα και τα αξεσουάρ. Είμαι ευτυχής.

Πότε ωριμάσατε; Πότε από κορίτσι γίνατε γυναίκα;
Μέχρι τα σαράντα είμαστε όλοι μπέμπηδες. Μετά τα σαράντα έρχεται η ωριμότητα.

Μέχρι τα σαράντα είμαστε επιπόλαιοι;
Ανασφαλείς.

Πώς καλλιεργείται, λοιπόν, η αυτοπεποίθηση; Διάβαζα σε συνεντεύξεις σας ότι αυτοαποκαλούσασταν «θεά». Είναι αυτό μια άσκηση αυτοπεποίθησης;
Δεν τα λέω έτσι ακριβώς, αλλά τέλος πάντων. Αυτό είναι η αυτοπεποίθηση που κέρδισα έχοντας περάσει από σαράντα κύματα. Εγώ αγωνίστηκα στη ζωή μου. Δεν μου χαρίστηκε τίποτα! Αυτό με έπλασε. Μου έδωσε δύναμη, χαρακτήρα και αυτοπεποίθηση. Ξέρω την αξία μου και δεν φοβάμαι τίποτα. Και αγαπώ, εκτιμώ, σέβομαι, ευγνωμονώ.

Υπάρχουν φύλακες άγγελοι;
Φυσικά και υπάρχουν!

Το λέτε με τη χριστιανική – θρησκόληπτη έννοια;
Πιστεύω στην πνευματική υπόσταση των πραγμάτων. Μόνο ένας ηλίθιος τα χλευάζει και τα κοροϊδεύει. Αυτά δεν τα ξέρει ο καθένας. Ακόμα και αυτό θέλει ψάξιμο.

Δηλώνετε ευαίσθητη αλλά φαίνεστε σκληρή. Μία στυγνή καριερίστα που έχει γύρω της έναν τοίχο, αυτό που λένε «απλησίαστο»…
Όλοι οι άνθρωποι που έχουν επιτύχει είναι έτσι. Αλλιώς θα μας έτρωγαν ζωντανούς. Πρέπει να αυτοπροστατευτείς. Κυρίως από τις βλακείες και τα κουτσομπολιά.

Είστε αυτό που λένε «bitch»;
Δεν είμαι καθόλου bitch. Έχω αγάπη για τους ανθρώπους. Θα αγαπήσω, θα στηρίξω , θα συμπονέσω τους ανθρώπους. Είμαι μαλακή.

Έχετε αισθανθεί να σας ζηλεύουν;
Πάντα υπάρχει ζήλια όταν είμαστε κάπως διαφορετικοί, προικισμένοι, τυχεροί. Είναι φυσικό να φθονούν τους ανθρώπους που έχουν ζήσει καταστάσεις που ποτέ δεν θα ζήσουν εκείνοι.

Εσείς έχετε ζηλέψει ανθρώπους;
Δεν είναι ο χαρακτήρας μου. Αυτό το θεωρώ των…χαμηλών ενστίκτων! Εγώ θαυμάζω. Αυτό κάνουν οι έξυπνοι άνθρωποι. Θαυμάζουν και εμπνέονται από το θαυμασμό τους.

Η μεγαλύτερη παγίδα στη δουλειά σας είναι να αντιγράψετε τον εαυτό σας;
Όχι. Η μεγαλύτερη παγίδα είναι να επαναλαμβανόμαστε, να αντιγράφουμε, να μην είμαστε ο εαυτός μας.

Υπάρχει παρθενογένεση ή έχουν γίνει όλα;
Άντε καλέ. Η ανθρωπότητα πώς εξελίσσεται και αλλάζει; Το αυθεντικό είναι αυθεντικό.

Σας αρέσει η μόδα;
Κάποτε με τρέλαινε. Τώρα περνά και αυτή την παρακμή της.

Η δική σας σειρά «Queen Calliope» τι το διαφορετικό έχει λοιπόν;
Τα ρούχα μου είναι φτιαγμένα για γυναίκες που πιστεύουν στον εαυτό τους και στο στυλ τους. Τα ρούχα μου και τα αξεσουάρ μου θα το βάλει κάποια πιο ψαγμένη, πιο ταξιδεμένη, πιο κοσμοπολίτισσα. Εκείνη που δεν φοβάται να είναι ο εαυτός της. Το ντύσιμο είναι η προσωπικότητά μας, μην ξεχνάμε. Όλα αυτά επίσης ξεκινούν από την οικογένεια.

Ποιο είναι λοιπόν το σπουδαιότερο πράγμα που κατακτήσατε στη ζωή σας;
Τα παιδιά μου.

Πιο υγιές είναι το να αφήσεις το παιδί στο χώμα, να κυλιστεί να γδαρθεί ώστε να αποκτήσει αντισώματα ή το να είσαι υπερπροστατευτικός γονέας;
Η υπερπροστασία είναι ευνουχισμός.

Εσείς πώς μεγαλώνετε τα παιδιά σας;
Δίνοντάς τους αξίες ώστε να γίνουν άνθρωποι ποιότητας… Να μάθουν να σέβονται, να εκτιμούν, να αγαπούν. Από εκεί και πέρα θα βρουν τον δρόμο τους.

Αγαπούσατε πάντα τον εαυτό σας;
Όταν είσαι νέος δεν τον αγαπάς και πολύ. Τον αγαπάς μεγαλώνοντας.

Υποκύψατε στις ανθρώπινες αυτοκαταστροφές;
Όχι, καθόλου. Βέβαια όλοι μας έχουμε ζήσει μια νιότη και έχουμε κάνει τις τρέλες μας. Ήταν μια φάση της ζωής. Την πέρασα. Και ήταν και ωραία.

Ποια ήταν η καλύτερή σας φωτογράφηση;
Η τελευταία. Πολλές φορές με ρωτάνε σκηνικά ή ποιους διάσημους έχω φωτογραφίσει. Ούτε που θυμάμαι, ούτε που με νοιάζει. Δεν ασχολούμαι! Δεν με ενδιαφέρει να προβάλλω τον εαυτό μου.

Τελικά όμορφο είναι το αυθεντικό;
Ναι. Γιατί κρύβει μέσα του αλήθεια. Η αλήθεια είναι μεγάλη λέξη.
Οι μεγάλοι καλλιτέχνες, λένε, έχουν μία δόση τρέλας και με την καλή έννοια της λέξης αλλά και με την κακή…
Όπου υπάρχει πολύ φως, υπάρχει και πολύ σκοτάδι. Κατάθλιψη, μελαγχολία.

Εσείς είστε καταθλιπτική;
Όχι. Γιατί εγώ το δουλεύω μια ζωή. Έχω βοήθειά μου την πνευματικότητα. Όταν ο άνθρωπος ψάχνει τον εαυτό του δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.

Ποια είναι η διαδικασία του ψαξίματος;
Καταρχήν το διάβασμα. Να θέλεις να ψαχτείς, να εξελιχθείς. Να θέλει η ψυχούλα σου.

Με την Κύπρο έχετε σχέσεις;
Κυρίως μέσα από το μαγαζί μου. Έρχονται συχνά Κύπριες κυρίες, πολύ καλοντυμένες. Αυθεντικά αριστοκράτισσες. Αρχόντισσες!

Αλλάζω θέμα. Φαίνεστε ισχυρή. Σας φοβούνταν οι άνδρες της ζωής σας; Ο άνδρας σας;
Γιατί να φοβάται; Με αγαπά πολύ. Το ίδιο και εγώ. Είμαστε παντρεμένοι είκοσι χρόνια. Ξέρεις πολύ κόσμο στις μέρες μας που να είναι παντρεμένος τόσα χρόνια;

Γιατί δεν κρατούν οι σχέσεις;
Γιατί ο καθένας κοιτάει την πάρτη του και μόνο. Οι άνθρωποι είναι εγωιστές.Η «φαγούρα» τελικά έρχεται στα πόσα χρόνια;
Λένε στα επτά. Εγώ δεν το πέρασα. Περίμενα, αλλά δεν ήρθε. Έχουμε δυνατή βάση εμείς. Το παν είναι όχι ο έρωτας αλλά η αγάπη, ο σεβασμός, η κατανόηση.

Δεν σας λέει τίποτα το πάθος του έρωτα;
Αυτό είναι μόνο στην αρχή. Και είναι το ίδιο για όλους. Όταν έχεις μέσα σου ποιότητα ο έρωτας μετατρέπεται σε κάτι ακόμα καλύτερο. Η αγάπη υπάρχει σπίτι μου!

Πού φυλάτε το φωτογραφικό σας αρχείο;
Τα περισσότερα τα έχω χάσει. Δεν ασχολούμαι με το παρελθόν. Ξεχνάω. Και αυτό που ζητούν, κατά καιρούς, δημοσιογράφοι να τους λέω ιστορίες… Το name dropping μου τη σπάει.

Μήπως επιμένουν να ρωτούν επειδή πολλοί είναι εκείνοι που δοκιμάζουν διεθνή καριέρα αλλά λίγοι εκείνοι που την κάνουν;
Εγώ το έχω κάνει. Και γι’ αυτό δεν έχω την ανάγκη να το αποδείξω.

Οι Έλληνες celebrities φοβούνται την εικόνα τους;
Εδώ τα μεγέθη είναι πιο μικρά. Όλα εδώ είναι παρεΐστικα.

Ποια είναι πιο φρικτή λέξη για εσάς; Η «χλιδή» ή το «lifestyle»;
Και τα δύο. Τα βρίσκω τελείως βλάχικα. Δεν θέλω άλλο Καρντάσιανς και Καρντασιάκια. Τα βρίσκω τραγικά. Βλέπω τις Καρντάσιαν και ντρέπομαι για το ανθρώπινο γένος. Οι ψεύτικοι κώλοι και βυζιά είναι πια τα παραδείγματα για τη νεολαία.

Μα, αυτό δεν ήταν πάντα η Αμερική;
Παλιά δεν ήταν έτσι. Αυτό δεν είναι Αμερική. Είναι η παγκόσμια παρακμή που ζούμε. Δυστυχώς.

Στις συνεντεύξεις σας αισθάνομαι ότι προσπαθείτε να περάσετε μηνύματα στις υπόλοιπες γυναίκες. Δεν διστάσατε να μιλήσετε και για τον καρκίνο σας…
Οι γυναίκες πρέπει να αισθανόμαστε βασίλισσες. Γι’ αυτό και τη σειρά με τα ρούχα την ονόμασα «Queen Calliope». Πρέπει να καταλάβουμε τις αξίες μας.

Έχετε κάνει διπλή μαστεκτομή. Μία βασίλισσα χωρίς στήθη δεν γίνεται λιγότερο βασίλισσα;
Βασίλισσα δεν με κάνουν τα στήθη μου, αλλά ο εσωτερικός μου κόσμος και η εσωτερική μου μεγαλοπρέπεια.

Έχετε φοβηθεί ποτέ στη ζωή σας;
Βεβαίως. Όταν ήμουν μικρή πήγα μια φορά να πνιγώ στην θάλασσα. Εκεί φοβήθηκα. Δεν είναι ότι δεν φοβάμαι. Προσπαθώ να καταπατήσω τους φόβους μου.

Στην ιατρική ανακοίνωση ότι έχετε καρκίνο, δεν φοβηθήκατε; Ήταν ένα δύσκολο κομμάτι της ζωής σας…
Όχι. Τίποτα δεν ήταν δύσκολο. Είπα «ένα λεπτό να κάτσω κάτω γιατί μου ήρθε λίγο απότομο». Σκέφτηκα πέντε λεπτά και είπα «δεν βαριέσαι, θα πάω να τα κόψω». Δεν φοβάμαι αυτά τα πράγματα.

Τι φοβάστε; Το γήρας, το θάνατο, τη στασιμότητα;
Αυτά δεν τα φοβάμαι. Με απωθούν. Κάπως τα σιχαίνομαι. Δεν φοβάμαι τίποτα. Με μελαγχολεί ότι τα γηρατειά είναι δύσκολη υπόθεση.

Σας αρέσει να προκαλείτε;
Όχι. Γιατί να προκαλώ;

Γιατί, ας πούμε , στο γάμο σας -ο οποίος έγινε στη Μύκονο- φορέσατε κατακόκκινο νυφικό. Δεν είναι αυτό προκλητικό;
Δεν το έκανα για να προκαλέσω. Η πρόκληση είναι για τους κομπλεξικούς. Έχω έναν φίλο σχεδιαστή και του ζήτησα να κάνει το νυφικό μου. Μάλιστα ήταν ο κουμπάρος μου. Μου πήρε τα μέτρα, πήγα στο ατελιέ του και μου είπε «σκέφτηκα να στο κάνω κόκκινο». Αυτό ήταν όλο. Δεν το σκέφτηκα πολύ. Εμπιστεύτηκα τον φίλο μου. Δεν ήθελα άλλωστε να είμαι μια συμβατική νύφη. Δεν είναι έτσι ο χαρακτήρας μου. Δεν ήθελα να είμαι μία νύφη μπάρμπι.

Το να είστε μανούλα κρύβει καλλιτεχνία;
Τέχνη κρύβει. Θέλει τέχνη να είσαι καλή μάνα. Τα παιδιά είναι ευάλωτα. Πρέπει να ξέρεις πώς να μην το πληγώνεις.

Σε τι δεν είστε καλή; Είστε καλή νοικοκυρά; Κάνετε ωραία γεμιστά;
Είμαι καλή μαγείρισσα. Στην Αμερική περνούσε το άπαν σύμπαν από το σπίτι μου. Συνέχεια μαγείρευα.

Ποιο είναι, λοιπόν, το τρωτό σας σημείο;
Η ευαισθησία μου. Πληγώνομαι. Παρόλο που δεν το δείχνω…

Τριάντα χρόνια στην Αμερική αισθάνεστε Αμερικάνα;
Αισθάνομαι πολίτις του κόσμου. Λατρεύω την Αμερική, την αισθάνομαι σπίτι μου.

Είστε από εκείνες που θα πάρουν θέση και θα πουν στο facebook «vote for Hillary» ή «vote for Trump»;
Δεν θα το πω γιατί τους θεωρώ και τους δύο ανόητους. Στραβή είμαι; Δεν είμαι πολιτικοποιημένη! Δεν μπαίνω σε καλούπια. Όλοι είναι για κλοτσιές.
https://like.philenews.com/