Τετάρτη 8 Μαΐου 2019

Στα άδυτα της σχέσης μάνας και γιού




Πριν παραθέσω το άρθρο, θα ήθελα να τονίσω την σημασία της ανεξάντλητης,χωρίς όρια Αγάπης που οφείλουμε να δίνουμε στα παιδιά μας, χωρίς να σκεφτούμε ούτε για μια στιγμή ότι θα τα κάνουμε "μαμόθρεφτα". Τα όρια μπορούν να μπουν οπουδήποτε χρειάζονται, αλλά όχι στην αγάπη.
Μεγάλωσα τον γιό μου μόνη μου (ανεπηρέαστη από τους γύρω μου, κατόπιν επιλογής μου). Οποιος
δεν ήταν μαζί μου, ήταν εναντίον μου (sic), τόσο δημοκρατικές ήταν οι διαδικασίες μου.. Μου λέγανε ότι θα τον κάνω "βουτυρομπεμπέ" και "μαμάκια". Οτι θα κρέμεται από πάνω μου, ειδικά αφού τον μεγάλωνα τελείως μόνη (με νοιώθετε εσείς που με διαβάζετε, εσείς που μεγαλώσατε τα παιδιά σας χωρίς καν τον μπαμπά του Σαββατοκύριακου..)
Ε λοιπόν, καμμία σχέση. Και τώρα που ο γιός  μου είναι 22 και οι γύρω μου έχουν ξεχάσει πια αυτά που μου "σέρνανε" και χαίρονται έναν ανεξάρτητο και υγιή σε όλα  ενήλικα, τώρα μπορώ να το φωνάξω: αγαπήστε τους γιούς σας -και τις κόρες σας, αλλά για τους γιούς μιλάμε σήμερα- με όλη σας την ψυχή. Αγαπήστε τους, γεμίστε την ψυχή τους με το πολυτιμότερο όπλο: την αμέριστη αποδοχή σας, την βεβαιότητα ότι τους αγαπάτε όπως είναι, ότι μ' αυτήν την αγάπη θα είστε πάντα εκεί σε ότι τους συμβεί, ότι κανείς και τίποτε, ποτέ, δεν θα μπορέσει να μπει ανάμεσά σας (από την δική σας μεριά. Γιατί από την δική του, θα μπει κάποια στιγμή, η γυναίκα του. Αλλά αυτό είναι και το απόλυτα υγιές, και πρέπει να το ξέρει και αυτό )
Σας αφήνω να διαβάσετε το άρθρο, το οποίο με βρίσκει σύμφωνη σε όλα.

«Ο άντρας που συμπεριφέρεται στη γυναίκα του σαν να είναι πριγκίπισσα, αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι ανατράφηκε από μια βασίλισσα», λέει ένα γνωστό ρητό!
Η ψυχολογία του δεσμού που αναπτύσσεται ανάμεσα στη μητέρα και το γιο της έχει αποτελέσει θέμα έρευνας και ανάλυσης περίπου από το 440 π.Χ. Τότε, ο Σοφοκλής, ο ένας από τους τρεις μεγαλύτερους τραγικούς ποιητές της κλασικής εποχής (οι άλλοι δύο ήταν ο Αισχύλος και ο Ευριπίδης), έγραψε την τραγωδία «Οιδίπους Τύραννος», στην οποία ο βασιλιάς Οιδίποδας σκότωσε τον πατέρα του ενώ ήταν ερωτευμένος με τη μητέρα του. Και, βέβαια, κανείς άλλος από τους σύγχρονους ψυχαναλυτές δεν έδειξε τόσο ενδιαφέρον γι’ αυτό το «σενάριο» όσο ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο οποίος ανέπτυξε τη θεωρία του Οιδιπόδειου Συμπλέγματος. Σύμφωνα με αυτό, τα αγόρια ηλικίας μεταξύ 3 και 5 ετών αισθάνονται λατρεία για τις μαμάδες τους και υποσυνείδητα θέλουν να απομονώσουν τους μπαμπάδες τους από αυτό το «δεσμό» τους, προκειμένου να πάρουν το ρόλο τους. Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που έχει αποδοκιμάσει αυτή τη Φροϋδική θεωρία υποστηρίζοντας ότι δεν έχει καμία ρεαλιστική αξία, ωστόσο πολλές είναι οι συνιστώσες που μαρτυρούν αυτή την ιδιαίτερη σχέση μεταξύ μάνας και γιου… 
  Ένας άρρηκτος δεσμός
Πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τους επιστήμονες στο University of Reading στη Μαλαισία υποστηρίζει ότι όλα τα παιδιά, και ιδιαίτερα τα αγόρια, τα οποία δεν έχουν έντονο δέσιμο με τη μαμά τους παρουσιάζουν περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς. Η Κέιτ Στόουν Λομπάρντι, συγγραφέας του βιβλίου «The Mama’s Boy Myth: Why Keeping Our Sons Close Makes Them Stronger», τονίζει ότι τα αγόρια που δεν έχουν ουσιαστικό δεσμό με τη μητέρα τους από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, μεγαλώνοντας γίνονται εχθρικά, επιθετικά και αυτοκαταστροφικά. Αντίθετα, εκείνα που έχουν στενό δεσμό με τη μαμά τους τείνουν να αποφεύγουν οποιαδήποτε εμπλοκή τους σε παραβατικές συμπεριφορές στο μέλλον.
Η θεωρία της προσκόλλησης
Πρόκειται για μια νέα τάση διαπαιδαγώγησης, που στηρίζεται στο στενό δεσμό παιδιού και γονιών. Σύμφωνα με τα όσα προασπίζεται, μόνο έτσι τα παιδιά νιώθουν ότι οι γονείς τους τα στηρίζουν και τα προστατεύουν. Αντίθετα, τα παιδιά που εισπράττουν απόρριψη ή αποσπασματική φροντίδα από τους γονείς τους, τείνουν να εμφανίσουν συμπεριφοριστικές διαταραχές. Σχετική έρευνα από το δρ. Πάσκο Φίρον, καθηγητή στο «School of Psychology and Clinical Language Science» του University of Reading, που βασίστηκε σε επιστημονικά στοιχεία από 69 μελέτες, στις οποίες συμμετείχαν συνολικά περισσότερα από 6.000 παιδιά, επιβεβαιώνει περίτρανα την εγκυρότητα της θεωρίας της προσκόλλησης.
Μεγάλη δόση μητρότητας
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η υπερβολική «μητρότητα» μεγαλώνει… μαμόθρεφτα αγόρια. Ο αμερικανός παρουσιαστής, ηθοποιός και συγγραφέας Τζέρι Σάινφιλντ είπε κάποια στιγμή σχετικά στο ομώνυμο τηλεοπτικό σόου του: «Όχι ότι υπάρχει κάτι κακό σε αυτό!». Ωστόσο, εκείνο που πραγματικά εννοούσε ήταν ότι «Ναι, είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν ότι αυτό δεν είναι καθόλου καλό». Η δρ. Πέγκι Ντρέξλερ, ερευνήτρια ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Raising Boys Without Men», καταλήγει σε σχετικό άρθρο της ότι η κοινωνία αντιδρά συγκαταβατικά σε ένα κορίτσι που είναι το «παιδί του μπαμπά», αλλά δεν έχει καθόλου την ίδια αντίδραση όταν πρόκειται για ένα αγόρι που είναι το «παιδί της μαμάς». Ωστόσο, η ιδέα τού να μεγαλώνει μια στοργική μητέρα ένα ευαίσθητο αγόρι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας μύθος. Αυτό που η ειδικός προτείνει είναι ότι η μητέρα πρέπει να αποτελεί «ασφαλές καταφύγιο» για το αγόρι της, αλλά παράλληλα οφείλει να ενισχύει την ανεξαρτησία του. Πάνω από όλα, όμως, τονίζει ότι η μητρική αγάπη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!
Καλή «συνομιλητής και στήριγμα»
Όπως υποστηρίζει η Λομπάρντι στο βιβλίο της, «οι μαμάδες που έχουν στενό δεσμό με τους γιους τους τείνουν να μεγαλώνουν αγόρια που έχουν ανεπτυγμένη ικανότητα να επικοινωνούν τα συναισθήματά τους και να αντιμετωπίζουν άφοβα τα ενδεχόμενα προβλήματα». Όταν φτάσει η στιγμή της ενηλικίωσης, ο γιος που έχει βιώσει μια τρυφερή, γεμάτη σεβασμό σχέση με τη μητέρα του, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο στη μελλοντική του σύντροφο, προσθέτει. Κι αυτό αποτελεί το πιο γερό θεμέλιο για μια επιτυχημένη ερωτική σχέση στη ζωή του! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

On Pinterest!

On Instagram!