Αφιερώστε λίγο χρόνο στη μητέρα σας…

Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.
‘Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.

‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’
‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.
‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.’

Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.

‘Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε.

Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.

‘Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί’ της απάντησα. ‘Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;’

Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ‘Θα το ήθελα πολύ.’

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

‘Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν’ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ‘Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.’

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄

Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.

Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.

‘Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;’

‘Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη’ απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.

Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.

‘Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση’ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.

‘Πώς πήγε το ραντεβού;’ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.

‘Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.’ της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.

Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

‘Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!’

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ‘ΣΕ ΑΓΑΠΩ’.

Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου ……… Απόλαυσε τη στιγμή.

Εάν δεν ζει ………………….. Να τη θυμάσαι.

Εάν έχεις μητέρα ………..…. Προώθησε αυτό κείμενο.
Αμέσως θα κάνεις κάποιον να αισθανθεί κάτι για κάποια που ξέχασε, για αυτό το υπέροχο ον που αποκαλείται… ΜΗΤΕΡΑ!

Και να θυμάσαι πάντοτε:
Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!

Ο κύκλος της ζωής δεν είναι μόνο για τα λιοντάρια των κινουμένων σχεδίων. Οι άνθρωποι είμαστε εξίσου αναγκασμένοι να γερνάμε, όπως το ίδιο ισχύει για τους γονείς και τους αγαπημένους μας και εδώ δεν πρόκειται για ταινία.

Οσο δύσκολο κι αν φαίνεται, ακόμα και να το σκεφτούμε, θα έρθει κάποια στιγμή που θα χρειαστούν τη βοήθειά μας, όπως κι εμείς κάποια στιγμή θα χρειαστούμε τη βοήθεια των παιδιών μας.

Ο κανόνας: Tα παιδιά πρέπει να φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς τους

Η σχέση μας με τους ηλικιωμένους μπορεί να είναι σύνθετη και μερικές φορές να φέρει το βάρος δυσάρεστων οικογενειακών στιγμών από το παρελθόν. Η δική μας ζωή μπορεί να είναι ασταθής, ίσως και πολύ ασταθής και να είμαστε υποχρεωμένοι να ισορροπούμε ανάμεσα στα παιδιά, την εργασία, τους φίλους, ακόμα και την δική μας υγεία, πέρα από τα καθήκοντα φροντίδας. Ποιες, όμως, ακριβώς είναι οι ευθύνες μας απέναντι στους ηλικιωμένους γονείς μας ούτως ή άλλως;

Να θυμάστε: Eχουμε μια έμφυτη ευθύνη να βοηθάμε τους αγαπημένους μας καθώς γερνάνε αλλά… υπάρχουν και όρια!

Είναι γεγονός πως η προσδοκία των περισσότερων ανθρώπων είναι ότι κάποια μέρα θα είναι αυτοί που θα φροντίσουν τους ηλικιωμένους γονείς τους, για να τους προσφέρουν τρόπον τινα ένα μικρό αντάλλαγμα για όσα εκείνοι πρόσφεραν αναθρέφοντάς τους.

Ομως, η φροντίδα των ηλικιωμένων γονιών πρέπει να γίνεται χωρίς απώλεια για εσάς τους ίδιους.

Οι άνθρωποι έχουν πολύ διαφορετικές σχέσεις με τους γονείς τους και διαφορετικά συναισθήματα σχετικά με τη φροντίδα τους. Παρά τις προσωπικές μας ιστορίες, όμως, έχουμε την ηθική ευθύνη να σιγουρευτούμε ότι οι αγαπημένοι μας είναι ασφαλείς και παίρνουν τη φροντίδα που απαιτείται.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι τα αισθήματα αγάπης δεν είναι απαραίτητα για να είναι κάποιος καλός φροντιστής. Δεν θα επιλέξετε τον άνθρωπο που θα φροντίσει το αγαπημένο σας πρόσωπο με βάση τα συναισθήματα που τρέφει γι’ αυτό. Γιατί είναι περισσότερο αγχωτικό για εσάς τους ίδιους να σκέφτεστε συνεχώς ότι έχετε αφήσει τον αγαπημένο σας άνθρωπο στα χέρια εντός απρόσεκτου και ανεύθυνου φροντιστή.

Είναι αναγκαίο να βρείτε τον κατάλληλο άνθρωπο, ακόμα κι αν δεν συνδέεται συναισθηματικά με το οικείο σας πρόσωπο, ειδικά αν εσείς βρίσκεστε μακριά, οι αποστάσεις είναι μεγάλες και οι όποιες συνεννοήσεις σας με τον γιατρό ή τον φροντιστή γίνονται τον περισσότερο χρόνο μέσω τηλεφώνου. Γι’ αυτό θα πρέπει να σιγουρευτείτε πως αφήνετε την φροντίδα του γονιού σας ή όποιου άλλου αγαπημένου προσώπου, αν δεν υπάρχει η δυνατότητα να το έχετε κοντά σας, σε κάποιο άτομο που έχει την εμπειρία, μπορεί να τον φροντίσει σωστά, να διαχειριστεί τα οικονομικά του και να τον διατηρεί καθαρό. Είναι, όμως, εξίσου σημαντικό να βεβαιωθείτε ότι η φροντίδα του αγαπημένου σας προσώπου δεν θα πρέπει να γίνει σε βάρος της δικής σας συναισθηματικής και σωματικής ισορροπίας.

Να θυμάστε επίσης: Αυτό δεν είναι κάτι που μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας. Θα χρειαστείτε βοήθεια.

Αυτό που πολλοί άνθρωποι και ιδίως οι γυναίκες συνηθίζουν είναι να αναλαμβάνουν μόνoι τους το ρόλο του μάρτυρα και να αφήνουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας αμέτοχα και… ξεκούραστα.

Αντί να κάνετε κάτι τέτοιο με κίνδυνο κάποια στιγμή να καταρρεύσετε σωματικά και συναισθηματικά, σκεφτείτε πρακτικά. Οργανώστε την οικογένειά σας σαν ομάδα και αφήστε το κάθε μέλος της να επιλέξει ποιες εργασίες που αφορούν τον παππού ή τη γιαγιά μπορεί να διαχειριστεί. Μην διστάσετε να αναθέσετε ακόμα και σε τρίτους κάποια μικρή φροντίδα, αν δείξουν πρόθυμοι να σας βοηθήσουν. Κάθε «χείρα βοηθείας» είναι πολύτιμη σε τέτοιες περιπτώσεις.

Η φροντίδα των αγαπημένων σας προσώπων που έχουν γεράσει είναι μία από τις πιο «δύσκολες θέσεις εργασίας» που θα έχετε ποτέ στη ζωή σας. Πιθανότατα θα υπάρξουν φορές που θα αισθανθείτε πως απλά δεν μπορείτε να συνεχίσετε. Ειδικά αν το αγαπημένο σας πρόσωπο δεν έχει κάποιο σωματικό πρόβλημα που δεν του επιτρέπει να αυτοεξυπηρετηθεί, αλλά έχει πρόβλημα άνοιας ή Αλτσχάιμερ, οπότε επιβαρύνεστε συναισθηματικά και από το γεγονός ότι έχει σταματήσει να σας γνωρίζει. Ομως, εκείνη τη στιγμή, που θα έχετε φτάσει στα όριά σας και δεν θα θέλετε να συνεχίσετε, εκείνη τη στιγμή θα πρέπει να γνωρίζετε πως είναι ώρα να φροντίσετε και τον εαυτό σας. Γιατί αν δεν το κάνετε εσείς για εσάς, όχι μόνο μπορεί να μη το κάνει κανείς άλλος, αλλά ενδέχεται να σας δημιουργηθούν και προσωπικά προβλήματα.

Οταν κάποια στιγμή οι μέρες σας ως φροντιστή θα έχουν τελειώσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα θελήσετε να κοιτάξετε πίσω και να ξέρετε ότι κάνατε το καλύτερο που μπορούσατε για το γονιό σας. Θα θέλετε να ξέρετε ότι κάνατε τις περισσότερες, μέρες, μήνες ή χρόνια το σωστό. Οτι «επιζήσατε» στις όποιες κακές στιγμές και ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες καλές για να θυμάστε.

Και τότε είναι εξίσου σημαντικό να θέλετε να επιστρέψετε πραγματικά πίσω στην παλιά σας ζωή, που είναι γεμάτη με τους ανθρώπους που σας αγαπούν και στις δραστηριότητες που σας ενδιαφέρουν. Και θα πρέπει να έχετε κι εσείς οι ίδιοι καλή υγεία για να μπορέσετε να τα απολαύσετε όλα αυτά…

πηγή: http://www.medinova.gr

Οι φροντιστές των ανθρώπων που πάσχουν από άνοια, έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με μία ψυχοφθόρα κατάσταση.

Το βαρύ φορτίο που σηκώνουν χωρίζεται σε 3 κατηγορίες: πρακτικό, οικονομικό και συναισθηματικό. «Όσο εξελίσσεται η νόσος και γίνεται πιο βαριά, έτσι εξελίσσεται και το οικονομικό και συναισθηματικό φορτίο των φροντιστών», επισημαίνει η κυρία Παρασκευή Σακκά.

Το πρακτικό κομμάτι αφορά ζητήματα μετακίνησης και προσωπικής υγιεινής των ανθρώπων με άνοια. Το οικονομικό ζήτημα είναι επίσης σημαντικό, διότι οι ασθενείς χρειάζονται θεραπείες, νοσηλείες και φάρμακα τα οποία είναι κοστοβόρα και επιβαρύνουν τον φροντιστή.

Επίσης, μεγάλο ζήτημα αποτελεί και το συναισθηματικό φορτίο, διότι είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο να βλέπει τον οικείο του να «χάνεται» καθημερινά από την ασθένεια.

Η Εταιρεία Alzheimer Αθηνών, κατανοεί τα προβλήματα των φροντιστών, και βρίσκεται καθημερινά δίπλα τους μέσω τηλεφώνου και διαδικτύου. Προσφέρεται καθοδήγηση για πρακτικά θέματα όπως εντοπισμό υπηρεσιών και ιατρείων αλλά και εκπαίδευση στους φροντιστές για θέματα συμπεριφοράς απέναντι στους ασθενείς, προσθέτει η πρόεδρος της Εταιρείας Alzheimer Αθηνών, κυρία Παρασκευή Σακκά.

πηγή:https://www.iatronet.gr/

https://alzheimerathens.gr/ 

info@alzheimerathens.gr 

 Κα

Η ανάγκη για αγάπη και φροντίδα είναι κοινή για όλους

Τα ορφανοτροφεία και τα γηροκομεία μπορεί να είναι δύο εντελώς ξεχωριστές δομές, που απευθύνονται σε δύο εκ διαμέτρου διαφορετικές ηλικιακές ομάδες που έχουν διαφορετικές ανάγκες, ωστόσο όπως προκύπτει από ένα κοινωνικό πείραμα που έγινε στον Καναδά, η ανάγκη για αγάπη και φροντίδα είναι κοινή για όλους.

Στο γηροκομείο Nightingale House εφαρμόστηκε μια εξαιρετική ιδέα, η οποία είχε σημαντικά αποτελέσματα. Οι υπεύθυνοι έφεραν σε επαφή ένα ορφανοτροφείο με τους ηλικιωμένους τρόφιμους και τους άφησαν για αρκετές ώρες με τα παιδιά. Οι δύο ομάδες περνούσαν πολύ χρόνο μαζί, βοηθώντας η μια την άλλη. Η βοήθεια ήταν αμοιβαία και κανείς πλέον δεν ένιωθε μόνος. Οι ηλικιωμένοι εκεί που ήταν «απαθείς» και «λυπημένοι» βρήκαν ξαφνικά χαρά και νόημα στη ζωή τους, ενώ τα παιδιά έγιναν αποδέκτες αγάπης και στήριξης.

Με αυτόν τον τρόπο και οι δύο ομάδες βρήκαν μια οικογένεια που δεν είχαν ακόμη κι αν βιολογικά δεν είναι.
Ειδικά στον Καναδά, κοινωνικά προγράμματα αυτού του τύπου, που διοργανώνονται μεταξύ ορφανοτροφείων και γηροκομείων γίνονται όλο και πιο τακτικά, όπως και στις ΗΠΑ.
Στο Σιάτλ, για παράδειγμα, από το 1991, στο γηροκομείο Providence Mount St. Vincent, οι ηλικιωμένοι επισκέπτονται ομάδες παιδιών που προέρχονται επίσης από τοπικά παιδικά και προσχολικά κέντρα, με εκπληκτικά αποτελέσματα.
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!

Το μόνο που μένει είναι να ευχηθούμε για τη συνεχώς διευρυνόμενη εξάπλωση και χρήση προγραμμάτων όπως αυτό, τα οποία μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση της μοναξιάς τόσων πολλών ανθρώπων, ανεξάρτητα από την ηλικία τους.