Οι «Εκκωφαντικές σιωπές» είναι τα τραγούδια των φυλακισμένων γυναικών - Η ζωή αλλού...

Της Λεμονιάς Βασβάνη

Μια μικρή Κιβωτός από την οποία πηγάζουν συναισθήματα, εμπειρίες, πίκρες και αλήθειες είναι τα ποιήματα που περιέχει η συλλογή «“Εκκωφαντικές σιωπές έγκλειστες συναντήσεις ” ποιήματα, φυλακές Διαβατών 2010-2012» που έγραψαν γυναίκες οι οποίες ήταν κρατούμενες στις Φυλακές

Διαβατών.

Μια μικρή Κιβωτός από την οποία πηγάζουν συναισθήματα, εμπειρίες, πίκρες και αλήθειες είναι τα ποιήματα που περιέχει η συλλογή «“Εκκωφαντικές σιωπές έγκλειστες συναντήσεις ΙΙ” ποιήματα, φυλακές Διαβατών 2010-2012» που έγραψαν γυναίκες οι οποίες ήταν κρατούμενες στις Φυλακές Διαβατών.

«Πρόκειται για τη τρίτη συλλογή ποιημάτων που βγαίνει με τη βοήθεια της ΜΚΟ “ΕΛΛΗΝΙΟΝ” και για να γίνει πραγματικότητα όλοι εργάστηκαν αφιλοκερδώς», ανέφερε χθες το μεσημέρι στο πατάρι του Ιανού κατά την παρουσίαση του βιβλίου η αντιπρόεδρος της ΜΚΟ κα Τούλα Βαλάκου- Θεοδωρούδη.

«Είμαστε μια ομάδα εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων με πολιτιστικούς και πολιτισμικούς στόχους. Με τις φυλακές Διαβατών αρχικά κάναμε εργαστήρι έκφρασης και λόγου για τις ανήλικες κρατούμενες. Και ο καρπός ήταν τα δύο πρώτα βιβλία: “Φυλακής ποιήματα” και “Έγκλειστες συναντήσεις”. Οι συναντήσεις που είχαμε σε ένα μικρό δωμάτιο στο γυναικείο τμήμα των δικαστικών φυλακών Διαβατών κάθε Πέμπτη ήταν για μένα μια λύτρωση γιατί βρισκόμουν με τα μέλη μιας ομάδας όπου συνυπάρχει η αγάπη και το ομαδικό πνεύμα», ανέφερε η πρόεδρος της ΜΚΟ “ΕΛΛΗΝΙΟΝ” κα Θεοδώρα Λειψιστινού και τόνισε πως δεν τους αφορούσαν οι λόγοι για τους οποίους οι γυναίκες αυτές ήταν έγκλειστες, αλλά το ότι ήθελαν να πουν κάτι, να μοιραστούν τις αλήθειες τους. «Οι γυναίκες που τα έγραψαν έχουν κάνει τώρα ένα νέο ξεκίνημα», συμπλήρωσε και τόνισε πως στόχος ήταν να μην αδρανεί το μυαλό τους.

«Τα ποιήματά τους είναι γραμμένα με πόνο ψυχής», ανέφερε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ κ. Γιάννης Βούρος, κάνοντας λόγο και για την εξωστρέφεια του Κρατικού Θεάτρου σε δράσεις που στόχο έχουν να απλώσουν την παιδεία και τη γνώση στην κοινωνία.

«Διάβασα τα ποιήματα και μυρίζουν φυλακή, έχουν υγρασία.... Αλλά τη σκοτεινά τους τη φώτισε η κα Λειψιστινού με την ομάδα της», σχολίασε ο συνθέτης και μουσικός παραγωγός Πάρις Παρασχόπουλος.

«Στη χώρα μας η λέξη “σωφρονισμός” είναι παρεξηγημένη. Έχει την έννοια της “τιμωρίας”. Σε ένα χώρο που υπάρχει μόνο τσιμέντο και σίδερο, καταλαβαίνει κανείς τη φυλακή. Ένα μέρος που τρώει συνειδήσεις και ψυχές και δεν καταβάλει προσπάθειες για την επανένταξη. Σε ένα τέτοιο χώρο όπου κυριαρχεί η μιζέρια, μέσα από την ποίηση δίνεται μια ελπίδα στους έγκλειστους ότι το αύριο μπορεί να είναι καλύτερο», ανέφερε ο υπεύθυνος Μονάδας Συμβουλευτικής Κρατουμένων ΚΕΘΕΑ κ. Χρήστος Βέτας

.πηγή:https://www.typosthes.gr/

Η μελοποίηση των ποιημάτων: