Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Τώρα που μεγάλωσες γιε μου



Ενα γράμμα για σένα γιέ μου, για σένα που γύρισες χθες από το πρώτο σου μεγάλο ταξίδι, έξω απ' τα στενά οικογενειακά μας όρια, έξω απ' οτιδήποτε γνωστό, το πρώτο σου ταξίδι -γνωριμία με τον απέραντο κόσμο. 

Γύρισες, 25 μέρες μετά την περιπλάνησή σου στο νότο της γειτονικής Ιταλίας,
γεμάτος από εμπειρίες, με το χαμόγελο του παιδιού που γνωρίζει ότι πλέον μπορεί και αξίζει να λέγεται Αντρας.

 Εκλεισες τα 18 σου, λίγους μήνες πριν, τέλειωσες το Λύκειο, έδωσες πανελλήνιες. Προετοιμάζεσαι για εξετάσεις στο Κρατικό. Το ταξίδι αυτό ήτανε το όνειρό σου, κι ήρθε αυθόρμητα σαν δώρο ενός κεφαλαίου που έκλεισες με απόλυτη επιτυχία στην ζωή σου. Το μαθητικό. 
Μας έκανες όλους περήφανους, όχι γιατί είσουν ο άριστος μαθητής -παρότι δεν τα πήγες ποτέ άσχημα- αλλά γιατί είσουν και είσαι ένα εξαιρετικό, ξεχωριστό και προικισμένο με χίλιες αρετές παιδί. Ηξερες πάντα τι δεν ήθελες, κι αυτό που ήθελες ήξερες και ξέρεις να το διεκδικήσεις και να το κερδίσεις με το σπαθί σου.

Αγαπημένε μου γιέ, ξεκίνησες κι όλας το ταξίδι σου για την δική σου Ιθάκη...
Νοιώθω μια απέραντη ευτυχία, νοιώθω αληθινά ευλογημένη στην σκέψη ότι έχεις το θάρρος να ριχτείς στο υπέροχο ταξίδι της ζωής  ενώ καλά καλά δεν έκλεισες τα 18 σου χρόνια... Σε κοιττάζω γεμάτη δέος κι αναρωτιέμαι: έβαλα ένα λιθαράκι κι εγώ στην αέναη, ακατάπαυστη δημιουργία της ζωής; Χάρισα κι εγώ μια ανθρώπινη ζωή στον κόσμο ετούτο; 
Πως, πότε, 18 χρόνια σε είχα κάτω απ' τις φτερούγες μου, ενα χρόνο μέσα μου, 19 το σύνολο, πότε πέρασαν;; Δεν μου φθάσαν καρδούλα μου, δεν σε χόρτασα.. Κι όμως τι οξύμωρο είναι αυτό, να νοιώθω τόσο ευτυχισμένη τόσο ικανοποιημένη, που σε βλέπω να φεύγεις σιγά σιγά μακριά μου. Ζήσε αγάπη μου. Ανοιξε τα φτερά σου και πέταξε ελεύθερα, και ποτέ μα ποτέ, μη φοβηθείς αν πέσεις. Να 'χεις το θάρρος όταν συμβεί αυτό να σηκωθείς, και να προχωρήσεις. Να κυνηγάς αυτό που αγαπάς και να προχωράς, παιδί μου. Πάντα.

Μου άρεσε να σε έχω κοντά μου, να ζούμε μαζί. Σε λίγο καιρό όμως θα φύγεις να ζήσεις μόνος. Περνάμε πολύ ωραία, συζητάμε, τσακωνόμαστε  κι όλας, όμως αν το καλοσκεφθώ στο τέλος κάποια άκρη βγαίνει,ώστε να καταλάβουμε ό ένας τον άλλον. Μακάρι στο μέλλον, με την γυναίκα της ζωής σου, και όχι μόνο, να λειτουργείς έτσι. Είναι από τα στοιχήματα μιας μάνας αυτό,για μένα τουλάχιστον. Να διαχειρίζεσαι τα προβλήματα μιας σχέσης, επικοδομητικά.Να ξέρεις ότι θα προκύψουν, διότι τέλειος ουδείς, αλλά επίσης να γνωρίζεις πως να αποκομήσεις το καλό από κάθε κατάσταση έστω και ζόρικη, που θα ζήσεις.

Στο δωμάτιό σου, ακούς μουσική τώρα.. Τα δικά σου, τα χέβι.. Παλιότερα, όταν άρχισες να ακούς αυτό το είδος μουσικής, αποφάσισα να το ξαναθυμηθώ κι εγώ, και να το γνωρίσω καλύτερα τώρα. Και ανακάλυψα τους Metalica, και κάποια άλλα συγκροτήματα ακόμα, που έχουν πραγματικά φοβερή μουσική και στίχους.Μια γνώση λοιπόν ακόμα, απ' την ζωή μου μαζί σου γιόκα μου! Και πρέπει να πω, ότι είσαι  ένας εξαίρετος δάσκαλος, σου χρωστάω πάμπολα σε πάρα πολλά θέματα...

Πεινάω....αλλά δε βλέπω  ακόμα να συγκινείσαι 😄 ..έφαγες και αργά πρωινό, πριν μια ώρα σηκώθηκες. 
Εν τω μεταξύ, σπάσανε τα τηλέφωνα, όλοι σου τηλεφωνούν για να σου ευχηθούνε καλώς ήλθες..
Χθες βράδυ μετά το φαγητό, κι αφού μου διηγήθηκες όλο το ταξίδι σου καθώς τρώγαμε, καθήσαμε στον μπλε τον καναπέ να παίξουμε με τον Τσάρλι ανάμεσά μας, πριν πούμε καληνύχτα..

Μέχρι το επόμενο ταξίδι σου γιέ μου, κλείνω στην ψυχή μου τις στιγμές που σε έχω κοντά μου...
Και σ' ευχαριστώ, που εσύ μ' έκανες μάνα.
 Ελιάνα, η μάνα σου, με 💓

On Pinterest!

On Instagram!