Απολαμβάνοντας ταινίες με τον γιό μου..Αξία ανεκτίμητη!

Στον γυιό μου, αναθέσανε κάποιες εργασίες πάνω σε ταινίες, στην σχολή, για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Ομως ανάμεσα σε αυτές, προλάβαμε και είδαμε και μερικές άλλες που πρότεινα εγώ. Δύο από αυτές, με τον  Ρομπέρτο Μπενίνι: "Η
ζωή είναι ωραία" και "Ο τίγρης και το χιόνι".
 Και τις δύο τις είχα δει πολύ παλιά, όμως ήθελα να "συστήσω" στον Μπάμπη έναν από τους πολυαγαπημένους μου ηθοποιούς, σε δύο ταινίες που θεωρούνται
από τις καλύτερες των τελευταίων 30 χρόνων.
Σήμερα το πρωί λοιπόν, καθώς έψαχνα τον "Διαβολάκο" (Μπενίνι-Ματάου,σε μια ταινία όπου κλαις από τα γέλια..) έπεσα πάνω σε μια παλιά συνέντευξη του Μπενίνι, στον "δικό" μας Θανάση Λάλα (ΒΗΜΑ). Και διαβάζοντάς την ξανά, 25 χρόνια αργότερα από την πρώτη φορά, κρατάω ένα σημείο στο οποίο  κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία τότε... :

"....Δημοσιογράφος: Αλήθεια, εκτός από την ποίηση τι άλλο χάνουν τα παιδιά όταν ενηλικιώνονται;

Ρομπέρτο Μπενίνι: Τι υπέροχη ερώτηση, Θεέ μου. Αυτή ήταν πολύ ωραία ερώτηση για να ξεκινήσουμε τη συνέντευξή μας. Τι χάνουμε όταν ενηλικιωνόμαστε, ε; Τα χάνουμε όλα αλλά μπορεί και να τα έχουμε όλα. Από τον ενήλικο εξαρτάται. Οταν τα παιδιά μεταμορφώνονται σε ενηλίκους, αλλάζει το σώμα τους, το μυαλό τους... Αυτό είναι σίγουρο. (γελάει) Αδύνατον όμως να απαντήσω στην ερώτησή σας, γιατί νιώθω να έχω απέναντί μου ένα παιδί που με κοιτάει περιμένοντας να πω... Τι να πω; Δεν έχω να πω τίποτε έξυπνο, φίλε. (γέλια) Γι' αυτό ας σιωπήσω. (παύση) Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αρχίζω να πιστεύω ότι μπορεί και να μη χάνουν τίποτε τα παιδιά όταν γίνονται ενήλικοι... Τίποτε απολύτως. Απλώς αλλάζουν. Ναι, απλώς αλλάζει, όπως είπα και πριν, το σώμα τους. Γινόμαστε ενήλικοι γιατί βαρεθήκαμε να βλέπουμε με τα παιδικά μας μάτια τη ζωή. Οσοι δεν βαρέθηκαν παραμένουν παιδιά. Δεν είναι θέμα ηλικίας η παιδικότητα. Ενηλικιωνόμαστε όταν πιστεύουμε ότι κάτι ξέρουμε για τον κόσμο γύρω μας. Ο κόσμος παραμένει άγνωστος όμως, αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Οπου και να κοιτάξουμε κάτι άγνωστο κρύβεται για μας. Αν συνεχίζουμε να γεμίζουμε άδειες λευκές σελίδες με την περιέργειά μας, το παιδί που ήμασταν συνεχίζει να ζει, μόνο που ζει μέσα σε ένα σώμα 40, 50, 60, 70 χρόνων..."

πηγή: Συνέντευξη στον Θανάση Λάλα, 8.11.98, εφημερίδα ΒΗΜΑ, http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=104653

"Η ζωή είναι ωραία" 'Οσκαρ καλύτερης μουσικής 1998 - Νικόλα Πιοβάνι

Ο τίτλος της ταινίας,προέρχεται από τη φράση του Λέοντα Τρότσκι (Εξόριστος στο Μεξικό), ο οποίος γνωρίζοντας ότι θα σκοτωθεί από δολοφόνους τουΣτάλιν, είδε τη σύζυγό του στον κήπο και έγραψε ότι "η ζωή είναι ωραία".
Ελιάνα με 💓