Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2023

Να σε χαιρόμαστε αδελφούλα


Πιστεύω ότι το πιο όμορφο δώρο που μπορεί να σου κάνει κάποιος, ειδικά όταν είσαι σ' αυτήν την υπέροχη ηλικία των 50 plus,  είναι αναμνήσεις από στιγμές που χαράχτηκαν στην μνήμη σου αλλά τις έχεις κλείσει μέσα σ' εκείνο το κουτάκι, κάπου στην ψυχή σου βαθειά.. Ενα δώρο που θα σου θυμίσει τι έζησες, τι ομορφιές αντίκρυσες στο διάβα σου, πόσο γέλασες, πόσα καινούργια πράγματα είδες κι έμαθες..

Ειδικά, όταν στην φάση που βρίσκεσαι, δεν σ' αφήνουν να πάρεις ανάσα οι υποχρεώσεις μιας καθημερινότητας ασφυχτικής..

Και είναι αυτές οι μνήμες, αυτές οι εικόνες οι ζωντανές, που μας βοηθάνε να αναθαρέψουμε το όνειρο  της επιστροφής στην  Ιθάκη,  που σιγοκαίει στο βάθος της καρδιάς μας, άσβεστος φάρος σε όλη μας την ζωή..

Αυτές οι φωτογραφίες αδελφούλα, θυμάσαι; Είναι από εκείνο το  ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, εκεί γύρω στο '85.. Μιά δράση για την σύσφιξη φιλίας μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, δυό φίλοι φωτογράφοι που παίρνανε μέρος σε μιά επίδειξη κομμωτικής τέχνης στα πλαίσια των εκδηλώσεων της δράσης αυτής και μια τρελλή, τρελλή κοριτσοπαρέα που ακολουθήσαμε τον Μίλτο (ο Θεός να τον αναπαύει τον αγαπημένο μας...) και τον Κώστα τον Μαυρίδη, τους δύο κομμωτές, και παριστάναμε τα μοντέλα τους..  Αμα έχεις παιδί μου άγνοια κινδύνου, τα πράγματα είναι εύκολα. Ιδέα από μόντελινγκ, καμιά μας όμως, αλλά είναι τώρα αυτός ο λόγος να μην το δοκιμάσεις;; Ετσι απλά σκεφτήκαμε, και βρεθήκαμε στην Πόλη..

Το τι έγινε εκείνο το τρελό τετραήμερο, δεν περιγράφεται..Σηκώσαμε στο πόδι το Καπαλί Τσαρσί όπου πηγαίναμε για ψώνια, το καραβάκι στην εκδρομή που κάναμε στα  Πριγκηπονήσια, τα στενά της Πόλης και τα καφέ όπου περιδιαβήκαμε.. Είμασταν σούμα καμμιά 20ρια παιδιά, 20 με 25 χρονών, μέσ' στην ζωή και στο κέφι, κι από όπου περνούσαμε βάζαμε φωτιά... (Μέρες μετά, κουβεντιαζότανε εκεί η  παρέα από την Θεσσαλονίκη που άφησε το στίγμα της στην εκδήλωση αυτή..)

Εμπειρία μοναδική.. Και κούραση, δεν λέω... Ωρες ατέλειωτες στην καρέκλα του κομμωτή για την προετοιμασία της επίδειξης, με τα περίπλοκα χτενίσματα.. Η πασαρέλα (πρώτη και τελευταία φορά στην ζωή μας, μη τυχόν κι αφήσουμε κάτι που δεν θα το κάνουμε..), τα τρελλά ξενύχτια στα χανουμάκια, οι προτάσεις γάμου στο Καπαλί Τσαρσί (...έχουν μια τρέλλα οι γείτονές μας σαν λαός όσο και να 'ναι... Να πεις κατά λάθος "γιες αι ντου" και να βρεθείς σε κάνα χαρέμι μ' άλλες 50 στα καλά του καθουμένου, λέμε τώρα..)... Και βράδυ πρωί πριν και μετά από οτιδήποτε άλλο, βουτιές και  παιχνίδια και  πατητές και ξεφωνητά στο πεντάστερο που μας είχε κλείσει η διοργάνωση ( Οπου βέβαια όσοι άτυχοι βρίσκονταν εκεί τις ίδιες μέρες με μας για διακοπές, αναθεμάτισαν την ώρα και την στιγμή..) Δεν κοιμηθήκαμε αυτές τις 4 μέρες πάνω από 5-6 ώρες σούμα...

1985.. Τότε, πολύ πίσω... Ενα τσούρμο νιάτα γεμάτα τρέλλα και όρεξη για ζωή...
Εσύ αδελφή μου, η κολλητή μου η Μάγδα πού 'χει περάσει κι αυτή στην άλλη μεριά, πια... Η άλλη Μάγδα η εξαδέλφη μας, η Φωτεινή  που χόρεψε τσιφτετέλι πάνω στο παγκάκι στο καραβάκι που μας πήγαινε στα Πριγκηπόνησα  και σφάχτηκαν στην ποδιά της παλλικάρια... Κι άλλες πολλές που δεν θυμάμαι, γιατί η φιλία μας κράτησε όσο και οι μέρες αυτές..

Κι εγώ... Σ' ένα ταξίδι γεμάτο χρώματα, αρώματα, γέλια ...  Μα και δάκρυα που συνόδεψαν την πρώτη μου επίσκεψη στην Αγιά Σοφιά (Ητανε τότε ακόμα οι αγιογραφίες με τις τρύπες στην θέση των ματιών, και ίσως γι αυτό...Ισως και γι άλλα...Δεν ξέρω..)
.
Τέσσερις αξέχαστες μέρες, που τις χρωστάμε στον Μίλτο που μας πήρε μαζί του.

Αδελφούλα μου, Χρόνια Πολλά. Γεμάτα  όμορφες στιγμές, που θα γίνουν αναμνήσεις μοναδικές...

Να σε χαιρόμαστε 💗💚💙💜💓

On Pinterest!

On Instagram!