Η λαμπάδα της Ανάστασης, η λαμπάδα της γιαγιάς μου...

Βρέχει καταρρακτωδώς... Αρχές Ιουνίου κι ο καιρός δεν λέει να στρώσει... Αυτό το τρίμηνο που πέρασε, φθινόπωρο το έλεγες, άνοιξη δεν το έλεγες... Να σηκώσεις τα χαλιά; Ούτε να το διανοηθείς. Ανοιγα τα πατάρια κι αναρωτιόμουνα: να ανεβάσω τα χειμωνιάτικα ή να κατεβάσω να στολίσω το
χριστουγιεννιάτικο δέντρο; Τέτοια απορρύθμιση η χαρωπή νοικοκυρά...
Κουτσά στραβά λοιπόν, ήρθε, ημερολογιακά τουλάχιστον, το καλοκαίρι. Αλλά επειδή είναι πολύ τυπικό, ως φαίνεται περιμένει την επίσημη πρώτη του, στις 21 Ιουνίου. Και δεν θέλει να χαλάσει το πρόγραμμα. Και μας έχει αλλάξει τα φώτα. Και σήμερα, και τα υδραυλικά επίσης. Το σκηνικό είναι αυτό της "σκεδαζόμενης"καταιγίδας. Ενας φίλος φωστήρας (βλέπε google στο πιο ανθρώπινό του) μου είπε ότι αυτό σημαίνει σε απλά κινέζικα καταιγίδες με ήλιο. Ετσι, για να έχει η ζωή μας μια ποικιλία και να μην πλήτουμε βρε παιδί...
Διακρίνετε μία λογοδιάρροια μήπως;; Ισχύει. Αυτήν την ώρα ταξιδεύει ο γιός μου. Αεροπορικώς. Ερχεται από Σαντορίνη. Τώρα. Μέσα σ'αυτόν τον χαμό και τον ορυμαγδό. Με τα αστραπόβροντα να πέφτουν το 'να πίσω απ' το άλλο και να λες: Να!! Τώρα θα βγει ο Δαρείος!!! (άσχετο...κουσούρι απ' το θεατρικό...) Και κεί που δεν βλέπεις την απέναντι οικοδομή απ' την βροχή και το χαμηλό βαρομετρικό εμφανίζεται ένας ήλιος απ' το πουθενά, ο αέρας "κόβει" και η βροχή το γυρνάει στο χαλαρό ψιλόβροχο και τον απαλό καλαματιανό.. Τι να πω, τα 'χω παίξει η έρμη μάνα. Εχω ανοιχτά εδώ μέσα στο pc δυό "παράθυρα", και παρακολουθώ τις αναχωρήσεις από το αεροδρόμιο της  Σαντορίνης και τις αφίξεις εδώ στο δικό μας SKG...
Να, τώρα δεν μπορούσε να 'ρθει;; Ανοιξε πάλι λίγο o καιρός, έπαψε η βροχή, θαρρείς και δεν γινότανε ο κακός χαμός πριν λίγα λεπτά...
Ολη μέρα έτσι σήμερα. Τα νεύρα μου...
Λοιπόν, μέχρι εδώ. Πάω. Πάω να φέρω την λαμπάδα της Ανάστασης. Να την ανάψω. Οπως έκανε η γιαγιά μου η Ελλη, όταν ο παππούς ο Γρηγόρης ήτανε με το καϊκι του μέσα στην θάλασσα και λυσσομανούσε η καταιγίδα. Και μόλις την άναβε, λέει, ο καιρός κόπαζε αμέσως, κι ο καπετάνιος της γυρνούσε πίσω γερός...
 Γιαγιάκα μου πάω, πάω να ανάψω την λαμπάδα σου. Το κάνω κι εγώ, και μέχρι τώρα δεν μ' έχει απογοητεύσει ποτέ...😉
(Μόλις είδα την σελίδα των αφίξεων:
Από 5:40 την δίνει τώρα 6:00. Καθυστερημένη. Ούφ)
Ελιάνα με 💓