Ο καφές...μια απόλαυση. Ειδικά τώρα!

Ομολογώ, ότι είμαι λάτρης του καφέ. Η πρώτη γουλιά του αγαπημένου μου ελληνικού, σηματοδοτεί την αρχή μιας ιδιαίτερης καθημερινής τελετής.

 Το άρωμα, η ζεστασιά, η πολυπλοκότητα της γεύσης -κατά καιρούς προσθέτω διάφορα μπαχαρικά, στον ελληνικό, με το κάρδαμο να παραμένει το αγαπημένο μου- και φυσικά, το σοκ της καφεϊνης, δίνουν το σήμα για το ουσιαστικό ξύπνημα από τον βραδινό ύπνο. Και δεν εννοώ να ξεκινήσω την

μέρα μου, χωρίς καφέ.

Αργότερα, σε ένα αγαπημένο μαγαζί, καθώς πηγαίνω για τις δουλειές μου, ή κάνοντας ένα διάλειμμα από αυτές, θα πιώ ένα εσπρεσάκι, “στο πόδι”. Επίσης μια στιγμή που αγαπώ. Και είναι αυτή η στιγμή είναι που δίνει στην μέρα μου τον κανονικό της ρυθμό.

Το απόγευμα, κι αφού οι διάφορες υποχρεώσεις της ημέρας έχουν τελειώσει, έρχεται η στιγμή που ο καφές παίρνει μία ιδιαίτερη αξία. Αυτήν της συντροφικότητας, του κους κους, της επαφής με την αγαπημένη φίλη, η ιερή εκείνη ώρα που ο καφές γίνεται στην κυριολεξία, ο κρίκος που ενώνει την συντροφιά.

Ομως τώρα;; Τώρα όλα αυτά έχουν αλλάξει, το συνηθισμένο δεν είναι αυτό που γνωρίζαμε εως τώρα, η απόλαυση ενός καφέ έξω από το σπίτι έχει καταντήσει όνειρο απατηλό το οποίο δεν έχουμε ιδέα πότε θα αγγίξουμε ξανά...

Το “μένω σπίτι” είναι πλέον ο νέος τρόπος ζωής μας. Οπότε, αναθεωρούμε τα πάντα. Και μέσα σε αυτά, την χαρά του καφέ όπως την ξέραμε. Ετοιμο, παρασκευασμένο από τον αγαπημένο μας barista στο αγαπημένο μας καφέ.

Ομως, στους περίεργους όσο και δύσκολους, ομολογουμένως, καιρούς που ζούμε, υπάρχουν κάποια πράγματα που θα πρέπει να συνεχίσουν να αποτελούν σταθερές αναφορές στην καθημερινότητά μας, τώρα, περισσότερο από ποτέ.

Κάπως έτσι, αποφάσισα να μάθω να φτιάχνω καφέ μόνη μου. Και δεν μιλάω για τον ελληνικό, όπου έχω πάρει πλέον ...διδακτορικό. Οχι, μιλάω για εσπρέσο, καπουτσίνο, φίλτρου με την κρεμούλα πάνω πάνω και το φυλλαράκι ή την καρδούλα για διακοσμητικό!

Κατ' αρχάς, εξοπλίστηκα με μία καλής ποιότητας μηχανή καφέ, διάφορους τύπους καφέ σκόνες και κάψουλες, και ξεκίνησα.

Διαπίστωσα λοιπόν τα εξής: Ο καφές είναι σαν το κρασί. Εχει άπειρες ποικιλίες, είναι ένας μεγάλος κόσμος που ανοίγεται μπροστά σου, μαγικός, γεμάτος υπέροχες μυρωδιές, χρώματα, υφές, γεύσεις ... Και όσο περισσότερο δοκιμάζεις ποικιλίες, τόσο καταλαβαίνεις τις ιδιαιτερότητες της κάθε μιας.

Και μου αρέσει όλο αυτό και για έναν ακόμη λόγο. Η παρασκευή ενός καφέ, απαιτεί προσήλωση στην λεπτομέρεια, και συνέπεια σε αυτό που κάνεις. Προσοχή στις δόσεις του καφέ, του νερού, στην θερμοκρασία, στις ρυθμίσεις της μηχανής...

Αλλά η στιγμή που μετά από όλο αυτό, θα δοκιμάσεις τον καφέ που έφτιαξες με τα χεράκια σου, και θα τον έχεις πετύχει, είναι πραγματικά, μοναδική και βαθειά απολαυστική.  Και το ωραίο είναι, πως όταν πετύχεις την συνταγή σου μία φορά, μετά είναι τυφλοσούρτης. Θα πίνεις τον καφέ που αγαπάς, όπως και όποτε τον θέλεις εσύ... (Δείτε εδώ τα μυστικά των διαφόρων ειδών καφέ:   https://stayperocha50.blogspot.com/2019/04/blog-post_20.html )

Γιατί όλα καλά βρε κορίτσια, αλλά το delivery στον καφέ, να, εδώ μου κάθεται... Δεν μπορώ και ούτε θέλω να το συνηθίσω....

Αργησα λίγο, αλλά έμαθα να φτιάχνω τον καφέ μου εγώ.

Γι αυτό, μόλις αρθούν οι απαγορεύσεις...κοπιάστε!!

Ελιάνα με 💓