Ρώτησα φίλες που έχουν περάσει τα 50 και πάνε προς τα 60 τι αλλαγές νιώθουν στον εαυτό τους.

 Μου είπανε:

• 1. Αφού αγάπησα τους γονείς μου, τα αδέλφια μου, τον σύζυγό μου, τα παιδιά μου και τους φίλους μου, τώρα άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου.
•  2. Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν είμαι ′′ Άτλας ". Ο κόσμος δεν ξεκουράζεται στους ώμους μου.
•  3. Έχω σταματήσει να διαπραγματεύομαι της τιμές λαχανικών και φρούτων. Λίγες δεκάρες παραπάνω δεν θα με σπάσουν, αλλά μπορεί να βοηθήσει τον φτωχό μανάβη να μαζέψει τα δίδακτρα της κόρης του.
•  4. αφήνω στη σερβιτόρα μου ένα μεγάλο φιλοδώρημα. Τα επιπλέον χρήματα μπορεί να της φέρνουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της. Μοχθίζει πολύ πιο σκληρά για να ζήσει από μένα. 
• 5. Σταμάτησα να λέω στους ηλικιωμένους ότι έχουν ήδη αφηγηθεί αυτή την ιστορία πολλές φορές. Η ιστορία τους κάνει να περπατούν κάτω από τη λωρίδα μνήμης και να ξαναζήσουν το παρελθόν
•  6. Έχω μάθει να μην διορθώνω ανθρώπους ακόμα και όταν ξέρω ότι κάνουν λάθος. Ο λόγος να κάνεις τους πάντες τέλειους δεν είναι για μένα. Η ειρήνη είναι πιο πολύτιμη από την τελειότητα.
•  7. Κάνω κομπλιμέντα ελεύθερα & απλόχερα. Οι φιλοφρονήσεις είναι ενισχυτικό της διάθεσης όχι μόνο για τον αποδέκτη, αλλά και για μένα. Και μια μικρή συμβουλή για τον αποδέκτη ενός κομπλιμέντου, ποτέ, ΠΟΤΕ μην το απορρίψετε, απλά πείτε ′′ Ευχαριστώ."
•  8. Έχω μάθει να μην ασχολούμαι με μια ματιά ή ένα σημείο στο πουκάμισό μου. Η προσωπικότητα μιλάει πιο δυνατά από τις εμφανίσεις.
•  9. Απομακρύνομαι από ανθρώπους που δεν με εκτιμούν. Μπορεί να μην ξέρουν την αξία μου, αλλά εγώ ξέρω
• 10 Παραμένω με ψυχραιμία όταν κάποιος παίζει βρώμικα για να με ξεπεράσει στον αγώνα των αρουραίων. Δεν είμαι ρουφιάνα & ούτε είμαι σε κανένα αγώνα. 
• 11. Μαθαίνω να μην ντρέπομαι για τα συναισθήματά μου. Είναι τα συναισθήματά μου που με κάνουν άνθρωπο.
•  12. Έχω μάθει ότι είναι καλύτερο να ρίχνεις τον εγωισμό παρά να χαλάς μια σχέση. Το εγώ μου θα με κρατήσει μακριά, ενώ με τις σχέσεις, δεν θα είμαι ποτέ μόνος. 
• 13. Έχω μάθει να ζω την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία. Τελικά ίσως είναι η τελευταία. 
• 14. Κάνω αυτό που με κάνει ευτυχισμένη. Είμαι υπεύθυνη για την ευτυχία μου, και το οφείλω στον εαυτό μου. Η ευτυχία είναι επιλογή. Μπορείς να είσαι ευτυχισμένος ανά πάσα στιγμή, απλά επέλεξε να είσαι!
• πηγή:web

Αφιέρωμα στην γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου εδώ: https://www.mixcloud.com/eliana-papadaki/st-valentines-podcast/favorites/

Έχουν μυαλό, έχουν ομορφιά, έχουν πολλά μαθήματα ζωής να μοιραστούν. 

Μέσα από το στιλ και την αυτοπεποίθησή τους αυτές οι γυναίκες αποδεικνύουν ότι η ηλικία δεν είναι πρόβλημα, αλλά δώρο. 

Πάντα έχει ενδιαφέρον να παίρνουμε μαθήματα από τους μεγαλύτερους και όταν μιλάμε για γυναίκες με έντονο δυναμισμό και αναμφισβήτητα υψηλή αισθητική, το θέμα "σοφία και μαθήματα" έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία. 

Ακολουθούν 16 μαθήματα στυλ που μπορεί να πάρει κανείς από τις εμφανίσεις 16 γυναικών που όλα αυτά τα χρόνια, εκτός των άλλων, έχουν ξεχωρίσει και για τις ενδυματολογικές τους επιλογές:  

https://www.harpersbazaar.gr/

8 Μαρτίου - Για την Ημέρα Της Γυναίκας... Και Κάθε Μέρα...

Τον ρωτώ για την μάχη που καλείται ο καθένας μας κι η καθεμιά να δώσει πολυεπίπεδα τον καιρό αυτό για να απαντέξουμε τη νέα συνθήκη.
 

«Προσωπικά μου εξηγεί, έχω οικογενειακό βίωμα, και έναν προσωπικό πόνο που ποτέ δε θα σβήσει, γιατί ο covid μου στέρησε προ ημερών τη μητέρα μου, που είχα μήνες να την δω, σε μια προσπάθεια να την προφυλάξω ... Αυτός ο πόνος δε θα σβήσει ποτέ… Η κατάρα της πανδημίας, μας έχει αποξενώσει όλους… Μακάρι να διέλθουμε γρήγορα του σκοπέλου, καθώς θ’ αφήσει αγιάτρευτες πληγές, και τεράστια προβλήματα. Και δεν αναφέρομαι στην κατάρρευση σε οικονομικό επίπεδο… αλλά στα κόστη που αμαυρώνουν τον ψυχισμό μας και μας λυγίζουν κάθε ώρα και στιγμή. Είναι τραγικό να μην μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει άνθρωπο. Ειδικά για μας τους ηθοποιούς, που μάθαμε, εκπαιδευτήκαμε, να μην καταπιεζόμαστε και ελεύθερα να αγκαλιάζουμε τον συνάδερφο, να του χτυπούμε την πλάτη και να του λέμε «μπράβο» για την ερμηνεία του, δεν περιγράφεται πόσο μας κοστίζει το γεγονός ότι ακόμη και την αναπνοή του που είχαμε ανάγκη πρέπει πάση θυσία να αποφύγουμε σήμερα.
 

Το θέατρο, ιδιαίτερα το ΚΘΒΕ, έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα, έναντι των υπολοίπων σκηνών. Υπήρξε πάντα πυρήνας ηθοποιών, που ήξερε ο ένας τον άλλον καλά… Που μόνο με την αίσθηση του συναδέρφου, της κίνησής του, ενός βλέμματός του, μιας χειρονομίας, μιας αναπνοής, αποδικοποιούσαμε ο ένας τον άλλον και προχωρούσαμε ερμηνευτικά επί σκηνής… Ήταν αυτή η ανάσα ο κώδικας, πού θα μιλήσουμε, πού θα «ατακάρουμε»… Φανταστείτε … πώς είναι σήμερα τα πράγματα που καλούμαστε να βιώσουμε την έλλειψη της προσέγγισης…
 

«Τούτο το υγρό κύλισμα στα μάγουλά σου, ωσάν διαμάντι χρυσοστολίζει την Άγια, πανέμορφη εικόνα σου» Στα συρτάρια του κ. Κεραμίδα, στίχοι υμνητικοί της γυναίκας σαν κι αυτόν χιλιάδες.. Φέρουν τη δική του ποιητική υπογραφή… Τον ρωτώ, η γυναίκα άραγε σκηνοθετείται;
 

«Η γυναίκα, μου λέει, είναι μήτρα, το σύμπαν το ίδιο… αν δεν υπήρχε … δεν θα είχαμε ζωή… Την προσεγγίζουν οι μεγάλοι ποιητές, με τα ποιήματά τους… ότι λόγια κι αν πούμε, αδύνατον να γεμίσουν την έννοιά της. Η γυναίκα είναι μια άγνωστη ήπειρος. Δυο κόρες, δυο αδερφές, μια μάνα και μια σύζυγο έχω, και ακόμη δεν μπόρεσα να καταλάβω, τον πόνο, τον καημό, την λαχτάρα τους… ούτε και θα τον καταλάβω σε όλη μου τη ζωή…»

πηγή:https://www.ntng.gr/

"M' αρέσουν τα κορίτσια που μες τα χρόνια παραμένουν κορίτσια. Και τα αγόρια το ίδιο. Μεγαλώνουν χωρίς να γερνούν, χωρίς να προδίδουν το παιδί μέσα τους. Ούτε το γέλιο τους, ουτε το κλάμα τους προδίδουν, αφού μια αθωότητα ζει πάντα στην ψυχή τους. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με το δέρμα, αλλα με το αίμα.

Κατά περίεργο τρόπο αυτό το είδος είναι και το πιο σοφό." Μάρω Βαμβουνάκη.

Φωτογραφία : Η Τζόαν Μπαέζ που έγινε σήμερα 80 χρονών (Γενάρης 2021)

Η σύσφιξη προσώπου στο σπίτι με απλά και φυσικά υλικά μπορεί να σας δώσει αποτελέσματα που θα σας εκπλήξουν.

Με το πέρασμα των χρόνων εμείς οι γυναίκες, αλλά και οι άντρες ανησυχούμε για τη χαλάρωση της επιδερμίδας μας και τις ρυτίδες.

Στο βίντεο αυτό θα ανακαλύψετε μερικούς απλούς, εύκολους και φυσικούς τρόπους για να ενισχύσετε τη φυσική ελαστικότητα της επιδερμίδας του προσώπου και να επιτύχετε τη σταδιακή μείωση των ρυτίδων, των λεπτών γραμμών και της χαλάρωσης. Έτσι ώστε, να απολαμβάνετε ξανά καθαρή, σφιχτή, λαμπερή αλλά και νεανική επιδερμίδα.

Θα ανακαλύψετε πως μπορείτε να κάνετε σύσφιξη και ανόρθωση προσώπου:

1. Με καστορέλαιο 2. Με αμυγδαλέλαιο 3. Με Έλαιο γερανιού 4. Με μίγμα ελαίων για γρήγορα αποτελέσματα 5. Με μάσκα από αγγούρι και αβοκάντο 6. συν... ένα πίλινγκ με κανέλα & σκόνη κουρκουμά

Καλή επιτυχία!! ♥

Τι συμβαίνει λοιπόν καθώς μεγαλώνουμε και γινόμαστε πιο ευτυχισμένες μετά τα 50;

Πρόσφατη έρευνα έχει αποδείξει πως οι γυναίκες νοιώθουν πιο ολοκληρωμένες γιατί τείνουν να δίνουν μεγαλύτερη σημασία και αξία στο εγώ τους, από κάποια ηλικία και μετά.

Και καθώς συμβαίνει αυτό, πολλά πράγματα αρχίζουμε να τα βλέπουμε για πρώτη φορά.

Στην έρευνα, όπου ζητήθηκε η γνώμη από  30 γυναίκες  ηλικίας 50 έως 70 ετών, αυτό υπερτονίστηκε ήταν  πως θα είχαν κάνει πολλά πράγματα διαφορετικά νεότερες, εάν όμως είχαν την σημερινή τους γνώση.

Ας δούμε κάποια από αυτά:

• « Θα έλεγα στον νεαρότερο εαυτό μου να σταματήσει να φοβάται να είναι μόνος. Εκανα ένα σωρό λάθος επιλογές, απλά επειδή φοβόμουν να μείνω μόνη, έστω και ένα λεπτό." Ιωάννα Π.
• 
  
• «Δεν θα είχα αρχίσει να καπνίζω. Νόμιζα ότι ήταν cool. Ομως είναι απλώς ανθυγιεινό. " Ιουλία Σ
• 
  
• « Θα είχα αποδεχτεί τη θέση ρεσεψιονίστ που μου προσφέρθηκε, παρότι δεν είχα εμπειρία. Φοβήθηκα όμως. " Κατερίνα Π.
• 
  
• « Μακάρι να μην είχα αφήσει τους φόβους και την άγνοια των άλλων ανθρώπων να με επηρεάσουν τόσο βαθιά που να αμβλύνω τις φιλοδοξίες  και τα όνειρά μου για να τους ευχαριστήσω. Μου χρειάστηκαν δεκαετίες για να αναιρέσω αυτήν τη συμπεριφορά «καλού κοριτσιού». " Ελλη Σ.
• 
  
• «Θα προχωρούσα σε πανεπιστημιακές σπουδές" Παναγιώτα Τ.
• 
  
• «Θα είχα επικεντρωθεί στην εκμάθηση της κατανόησης και της ερμηνείας της ανάγνωσης στο γυμνάσιο», λέει η Λυδία Γ.  οδοντίατρος στα μέσα της δεκαετίας του '80. «Πρέπει να διαβάσω κάτι τρεις φορές και συχνά πρέπει να ξανακάνω σεμινάρια, όταν δεν καταλαβαίνω τα υλικά». 
• 
  
• «Θα εμπιστευόμουν τον εαυτό μου και τα ταλέντα μου περισσότερο» Γιάννα Τ.
• 
  
• Η  Α. Δ.  συγγραφέας με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στα μέσα της δεκαετίας του '80, λέει: «Βλέπω ότι αυτή που είμουν και αυτό που έκανα,  με οδήγησε σε μια ικανοποιητική ζωή.  Αλλά αν άλλαζα κάτι θα ήταν να εμπιστευτώ  τα ταλέντα μου σε νεότερη ηλικία. Η συγγραφέας  πιστεύει ότι δεν ήταν αρκετά υπομονετική με τον εαυτό της. Λέει:  " Ήμουν τόσο ανυπόμονη για να πετύχω που σταμάτησα για ένα διάστημα να γράφω επειδή η επιτυχία δεν ήρθε γρήγορα".
•  
• «Θα καταλάβαινα τι ήθελα…» Πέρσα Δ.
• 
  
• Η Γεωργία, κομμώτρια στα μέσα της δεκαετίας του '90 πιστεύει ότι χρειάστηκε πολύς χρόνος για να καταλάβει ποια ήταν. «Ο τρόπος που μου αρέσει να περιγράφω τον νεότερο εαυτό μου  είναι η ταύτιση με την Τζούλια Ρόμπερτς στην ταινία  « Η νύφη το 'σκασε ». Ειδικά στη σκηνή που δεν γνώριζε καν πώς της άρεσε να τρώει τα αυγά της. Όπως και εκείνη, έπρεπε να καταλάβω ποια ήμουν εγώ, χωρίς κάποιο σύντροφο δίπλα μου. Και να επιλέγω να τρώω τα αυγά όπως άρεσαν σε εμένα, ανεξάρτητα από το πόσο μου άρεσε ο άντρας που είχα πλάι μου. Η Γεωργία λέει ότι οι γύρω της τη θεωρούσαν «το κορίτσι  που είναι πάντα ευτυχισμένο και μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματά τους".  Αλλά πλέον έχει μεταμορφωθεί.  «Δεν κάνω πια πράγματα που δεν θέλω να κάνω και επιτρέπω στον εαυτό μου  να πω όχι,  και να απομονωθώ  εάν το θέλω. Μπορώ   να κάθομαι και να κοιτάζω το ταβάνι όλη μέρα, και δεν θεωρώ υποχρέωσή μου να δώσω λογαριασμό σε κανέναν.  Επίσης  πλέον, περιβάλλω τον εαυτό μου με ανθρώπους που θέλω να είμαι κοντά και  μένω μακριά από ανθρώπους που μου ρουφάνε τη ζωή. "
• 
  
• "Δεν νιώθω πλέον ντροπή για λάθη που έχω κάνει. Είναι μέρος της ιστορίας μου και με έκαναν το  άτομο που είμαι τώρα" Στέλλα Α.

Κάποιες γυναίκες μεγαλώνουν απότομα, άλλες με γρήγορους, αλλά σταθερούς ρυθμούς και τέλος, κάποιες δίνουν την εντύπωση ότι δε μεγαλώνουν. Είναι σαν να έχουν συμφωνήσει με τον χρόνο να είναι ευγενικός μαζί τους και δείχνουν ν’ απολαμβάνουν μια διαρκή νεότητα, την οποία νιώθουν και μέσα τους. 

Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικές ηλικίες, που δε συμβαδίζουν απαραιτήτως μεταξύ τους. Η χρονολογική ηλικία είναι ο αριθμός που αναγράφεται στην ταυτότητά μας και συμβολίζει τα χρόνια που έχουν περάσει από τη στιγμή της γέννησής μας. Η συναισθηματική ή ψυχολογική ηλικία αναφέρεται στο πόσων ετών νιώθουμε ότι είμαστε. Για παράδειγμα, είμαι μια γυναίκα 50 ετών με ψυχή και διάθεση 25άρας. Η κοινωνική ηλικία περιγράφει την ηλικία που δείχνουμε στους άλλους και που αυτοί βλέπουν πάνω μας. Με άλλα λόγια, είμαι μία 50άρα γυναίκα, που νιώθει 25 και δείχνει 40. 

Σε λίγες μέρες, λοιπόν, θα σβήσω 50 κεράκια κι επισήμως θα είμαι μια γυναίκα που κουβαλά την εμπειρία μισού αιώνα! Ακούγεται τόσο υπεύθυνο κι, όμως, εξακολουθώ να νιώθω πως ήταν μόλις χθες όταν ξενυχτούσα χωρίς ν’ ανησυχώ για το πώς θα τα καταφέρω το πρωί στη δουλειά και τα 50 μου φάνταζαν σαν κάτι πολύ μακρινό. Δεν ξέρω πώς βρήκαν εσάς τα 50 ή πώς πιστεύετε ότι θα σας βρουν, αλλά επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας κάποιους λόγους για τους οποίους αξίζει να γιορτάζουμε και ν’ απολαμβάνουμε αυτήν την ηλικία:

1. Δε χρειάζεται ν’ αποδείξω τίποτε σε οποιονδήποτε και πολύ περισσότερο σε αυτούς που δε μ’ ενδιαφέρουν.

2. Έχω κάνει ήδη ένα καλό ξεσκαρτάρισμα και σκοπεύω να το συνεχίσω με στόχο να κρατήσω στη ζωή μου αυτούς που θέλω. 

3. Δεν κάνω πλέον εκπτώσεις και δε βάζω νερό στο κρασί μου, προκειμένου ν’ ανεχτώ καταστάσεις που δε μ’εκφράζουν. 

4. Περπατώ με τον αέρα μιας γυναίκας που ξέρει τι θέλει και δε διστάζει να το διεκδικήσει. 

5. Καμαρώνω για την εμπειρία που μου έδωσαν τα 50 χρόνια ζωής και ονειρεύομαι τα επόμενα -όσα κι αν είναι αυτά- με την ανυπομονησία ενός μικρού κοριτσιού, τη λαχτάρα μιας έφηβης και τη σοφία μιας ώριμης γυναίκα. 

6. Ισορροπώ με επιδεξιότητα ανάμεσα στους ρόλους της γυναίκας, της συντρόφου και της επαγγελματία, απολαμβάνοντας το πέρασμα από το ένα πλαίσιο στο άλλο.

7. Δε «ρουφιέμαι» στο παρελθόν παρά μόνο σχεδιάζω το αύριο, παραμένοντας ανοιχτή στις αλλαγές που θα γίνουν χωρίς να τις έχω προκαλέσει.

8. Φροντίζω το σώμα και την υγεία μου για να έχω ποιότητα ζωής στα επόμενα χρόνια.

9. Παίρνω στα σοβαρά κάθε λεπτό της ημέρας μου, γιατί είναι μια μέρα της υπόλοιπης ζωής μου και δεν την έχω για χάσιμο. 

10. Υποστηρίζω τις επιλογές μου, σέβομαι τις αποφάσεις μου, βάζω τα όριά μου και αξιολογώ τους άλλους με βάση αυτό που χρειάζομαι από τη σχέση μου μαζί τους. 

11. Συνειδητοποιώ ότι, στην καλύτερη περίπτωση, βρίσκομαι στα μισά της ζωής μου, για να μην πω ότι τα έχω περάσει. Αυτό από μόνο του με κινητοποιεί για ν’ αρχίσω να ζω όπως θέλω και να σταματήσω ν’ αναβάλλω βρίσκοντας δικαιολογίες. 

12. Δεν προσπαθώ να δείξω κάτι άλλο από αυτό που είμαι, καθώς μου αρέσει έτσι κι αλλιώς αυτό που είμαι. Τονίζω τα δυνατά μου σημεία και αγκαλιάζω τις αδυναμίες μου.

+1. Μην ξεχνάτε πως η ζωή είναι εδώ και περιμένει μόνο ένα πράγμα από εμάς: να τη ζήσουμε!

Info: Η Νέλη Βυζαντιάδου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ψυχολογία στο τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Α.Π.Θ. και μετεκπαιδεύτηκε στην Ψυχομετρία, τη Συμβουλευτική, τον Επαγγελματικό Προσανατολισμό, την Ψυχοθεραπεία μέσω Ψυχοδυναμικού Ψυχοδράματος και στη Συστημική Συμβουλευτική Ζεύγους. 

Είναι πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια, επόπτρια και ψυχοθεραπεύτρια ενηλίκων και μέλος των επιστημονικών συλλόγων American Society of Group Psychotherapy & Psychodrama και International Association for Group Psychotherapy and Group Processes. Εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας, διατηρώντας ιδιωτικό γραφείο, ενώ συνεργάζεται με φορείς ως συντονίστρια ομάδων ή ομιλήτρια. Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων, ενώ το πέμπτο της με τίτλο “Και τώρα οι τρεις μας” πρόκειται να κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο του 2019, από τις εκδόσεις University Studio Press.

Info: τηλ.: 6934509311, email: nelibyzantiadou@gmail.com

Facebook: Neli Byzantiadou Instagram: neli_byzantiadou

πηγή: https://glow.gr/

 Κα

Η ανάγκη για αγάπη και φροντίδα είναι κοινή για όλους

Τα ορφανοτροφεία και τα γηροκομεία μπορεί να είναι δύο εντελώς ξεχωριστές δομές, που απευθύνονται σε δύο εκ διαμέτρου διαφορετικές ηλικιακές ομάδες που έχουν διαφορετικές ανάγκες, ωστόσο όπως προκύπτει από ένα κοινωνικό πείραμα που έγινε στον Καναδά, η ανάγκη για αγάπη και φροντίδα είναι κοινή για όλους.

Στο γηροκομείο Nightingale House εφαρμόστηκε μια εξαιρετική ιδέα, η οποία είχε σημαντικά αποτελέσματα. Οι υπεύθυνοι έφεραν σε επαφή ένα ορφανοτροφείο με τους ηλικιωμένους τρόφιμους και τους άφησαν για αρκετές ώρες με τα παιδιά. Οι δύο ομάδες περνούσαν πολύ χρόνο μαζί, βοηθώντας η μια την άλλη. Η βοήθεια ήταν αμοιβαία και κανείς πλέον δεν ένιωθε μόνος. Οι ηλικιωμένοι εκεί που ήταν «απαθείς» και «λυπημένοι» βρήκαν ξαφνικά χαρά και νόημα στη ζωή τους, ενώ τα παιδιά έγιναν αποδέκτες αγάπης και στήριξης.

Με αυτόν τον τρόπο και οι δύο ομάδες βρήκαν μια οικογένεια που δεν είχαν ακόμη κι αν βιολογικά δεν είναι.
Ειδικά στον Καναδά, κοινωνικά προγράμματα αυτού του τύπου, που διοργανώνονται μεταξύ ορφανοτροφείων και γηροκομείων γίνονται όλο και πιο τακτικά, όπως και στις ΗΠΑ.
Στο Σιάτλ, για παράδειγμα, από το 1991, στο γηροκομείο Providence Mount St. Vincent, οι ηλικιωμένοι επισκέπτονται ομάδες παιδιών που προέρχονται επίσης από τοπικά παιδικά και προσχολικά κέντρα, με εκπληκτικά αποτελέσματα.
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!

Το μόνο που μένει είναι να ευχηθούμε για τη συνεχώς διευρυνόμενη εξάπλωση και χρήση προγραμμάτων όπως αυτό, τα οποία μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση της μοναξιάς τόσων πολλών ανθρώπων, ανεξάρτητα από την ηλικία τους.